What Lies Beneath jest dwudziestym odcinkiem piątego sezonu Pamiętników Wampirów.
Opis
CHATKA W LESIE – Gdy Tyler pojawia się w domu Salvatorów z wiadomością, że plan Markosa mający na celu złamania klątwy czarownic ściągnie niebezpieczeństwo na Stefana i Elenę, Damon sugeruje im ukrycie się w daleko położonej chacie, która kiedyś należała do ojca Caroline. Po przybyciu na miejsce dla Caroline staje się jasne, że Stefan i Elena coś ukrywają, więc Damon wpada na pomysł by zagrać w grę, która ma odkryć prawdę. Duchy nawiedzające chatę dają o sobie znać stosując przemoc i ogień. W międzyczasie Matt przejmuje dowodzenie nad planem Tylera by uzyskać informacje od Podróżników, a Bonnie, mimo ostrzeżeń babci, wciąż ukrywa przed Jeremym prawdę o Drugiej Stronie.
Streszczenie
Obsada
Postacie główne
|
Postacie cykliczne
Postacie gościnne
|
Soundtrack
Cytaty
Damon: Cóż, Markos miał dobry tydzień albo dwa na ziemi. Więc gdzie jest, żebym mógł go zabić?
Damon:Dobre wieści. Mamy to Luke'a, który podobno jest geniuszem w zaklęciach lokalizujących.
Luke: Podróżnicy wciąż się przenoszą. Są niemożliwi do wytropienia. Znaleźli Stefana i Elenę na długo, zanim my to zrobiliśmy.
Damon: A co z zaklęciami blokującymi? Dla ciebie wystarczająco proste?
Luke: Jeśli oba sobowtóry są w jednym miejscu, to tak.
Damon: Idealnie. (do Tylera) Unikaj Czechów, starając się dowiedzieć, gdzie jest Markos.
Tyler: Jak niby mam to zrobić?
Damon: Masz w sobie Podróżnika. Znaczy prawdopodobnie, nie powinienem, ale wierzę, że to rozgryziesz. (do Stefana) Tymczasem ja, ty i nasza eks dziewczyna, wybieramy się w sekretną podróż.
Elena: To okropny pomysł.
Stefan: Co miałem powiedzieć? "Nie, Damon. To będzie bardzo niezręczne. Nasza trójka w domu ojca Caroline, ponieważ zabiłem twojego najlepszego przyjaciela, a Elena to wie"?
Caroline: Dobre wieści! Nikt nie musi nas zapraszać, co właściwie jest bardzo smutne, jeśli o tym pomyślę.
Caroline: Jako para dopo-celów wyglądacie, jakbyście się zupełnie nie przejmowali.
Stefan: Tak, no wiesz. Starożytne plemię chce, żeby czarownice wysuszyły nas z krwi i wyeliminowały nadnaturalne istoty. Bywało gorzej.
Damon: Przytulnie tu.
Elena: Tak. Caroline zapraszała mnie tu, zanim jej rodzice się rozeszli. Jej tata opowiadał najlepsze historie o duchach.
Damon: Powinienem cię unikać.
Elena: Tego chcesz?
Damon: Tak. Nie... Nie wiem.
Elena: Luke rzucił zaklęcie blokujące, Stefan i Caroline tutaj są, więc powinno być dobrze... Ale jeśli to dla ciebie za trudne, to...
Damon: Wykopujesz mnie?
Elena: Tak. Nie. Nie wiem.
Sheila: Proszę, powiedz mi coś więcej o tym super zaklęciu, które wymyśla twoja przyjaciółka Liv.
Bonnie: Wiem, nie powinnam kłamać...
Sheila: Zasłużył na prawdę, Bonnie. Tu się nie poprawia. Ludzie znikają, a kiedy to miejsce zniknie, ty razem z nim.
Bonnie: Wiem, że muszę mu powiedzieć. Potrzebuję tylko kilka dni więcej, żeby...
(Sheila niechcący strąca lampę)
Bonnie: Jak to zrobiłaś? Jak to przesunęłaś? Nie możesz przesuwać rzeczy po Drugiej Stronie. To się nie zdarza.
Sheila: Właśnie to próbuję ci powiedzieć. To miejsce się rozpada! Powiedz mu jak najszybciej. Kłamstwo go nie ochroni. Chroni ciebie.
Lorenzo: Cieszę się, że macie tyle zabawy z powodu mojej śmierci.
Stefan: (do Eleny) Przykro mi, że musisz przez to przechodzić.
Lorenzo: Przykro ci? Dobrze, że znasz swoje priorytety.
Elena: Wiem, że robimy to dla Damona, ale wciąż jest do kitu.
Stefan: Eleno, to dokładnie to, czego chciał Enzo. Chciał by jego krew była na moich rękach, a ja odmawiam dania mu tej satysfakcji - poczucia winy przez to wszystko.
Lorenzo: A to ciekawe odkrycie.
Damon: Okej, zagrajmy w grę "Nigdy, przenigdy".
Caroline: Ja pierwsza! Nigdy, przenigdy nie umarłam.
Damon: Zdrowie za to.
Stefan: Nigdy, przenigdy nie byłem opętany przez mojego złego sobowtóra.
Elena: Wredne. Nigdy, przenigdy nie zostałam oszukana przez sobowtóra, kiedy udawał mnie.
Caroline: Cios poniżej pasa...
Damon: Mocne, ale sprawiedliwe.
Caroline: Nigdy, przenigdy nie całowałam się z braćmi Salvatore. Dziś.
Elena: Ktoś tu był.
Damon: Kto?!
Elena: Nie wiem, nie widziałam nikogo, ale czułam, jak ktoś mnie topi.
Damon: Zwaliłbym winę na ducha Billa Forbesa, ale nie wydaje mi się, żebyś była w jego typie.
Damon: Enzo! Jesteś tu?
Lorenzo: Nie powiem, że tęskniłem.
Damon: Daj sobie spokój!
Caroline: To nie ma żadnego sensu. Jeśli Enzo chciałby zabić Elenę, topiąc ją, to nawet by nie zadziałało.
Lorenzo: Mądra dziewczynka. Widzę, dlaczego wszyscy cię lubią.
Caroline: Może chce nas tylko przestraszyć.
Lorenzo: Cieplej. No dalej! Prawie mnie masz. Do czego Enzo jest zdolny?
Damon: Topienie Eleny, to tylko rozproszenie. Chce się dowiedzieć, jak może nas zabić za jednym zamachem.
Lorenzo: Wspominałem, że tęsknię?
Damon: Słuchasz mnie? Tak czy nie? Bo mogę sprowadzić cię z powrotem. Bonnie wróciła, Markos wrócił. Znajdę sposób, ale musisz przestać. Jak chcesz to zrobić, co? Druga Strona się rozpada, Enzo, więc albo mi pomożesz, albo znikniesz na zawsze. Twój wybór.
Lorenzo: Nie zawiedź mnie znowu.
Luke: Liv i ja powinniśmy cię zabić, kiedy tylko była okazja.
Stefan: Tak, ale cóż, nie zrobiliście tego i nie rozumiem dlaczego, ale dziękuję.
Luke: Powiedzmy, że moja rodzina całkiem spieprzyła na całej linii współczucia. Jesteście inni. Chronicie siebie nawzajem.
Maria: Tęskniłam. Julian? To ty?
Tyler: Tak, zły sen... Co mówiłaś? Och, zawsze jestem chętny na wiązanie, ale...
Maria: Rozkaz Markosa. Założył je, jak tylko zasnąłeś. Jesteś pasażerem w hybrydzie. Nie mogliśmy zaryzykować, gdyby chciał uciec. Zachcianki to plus, ale większa ochrona to minus.
