Tvd Wiki
Advertisement
Tvd Wiki

The Devil Inside jest dwunastym odcinkiem piątego sezonu Pamiętniki Wampirów.

Opis[]

POSZUKIWANIA GŁÓWNEJ DROGI – Gdy Enzo sprawia Damonowi makabryczny prezent i nalega, by zjednoczyli się w obliczu zemsty, Damon stara się postąpić uczciwie. Po niezręcznej i kłopotliwej rozmowie z Nadią, Matt impulsywnie postanawia urządzić imprezę, na której Caroline zwierza się Elenie z czegoś szokującego, a następnie musi zmierzyć się z konsekwencjami swoich czynów przed Stefanem i Tylerem. Aaron robi co w jego mocy by zmienić dawne złe czyny jego rodziny i zaczyna nowe życie. Ostatecznie Elena nagle znajduje się w sytuacji zagrażającej jej życiu i ma zaledwie kilka minut na uratowanie się.

Streszczenie[]

Katherine oraz Nadia spotykają się z Mattem na rynku i, używając perswazji, wydobywają z niego informacje na temat upodobań panny Gilbert. Wcześniej tego samego dnia Nadia mówi matce, że do uczynienia ją stałym właścicielem ciała Eleny, podróżniczka Mia potrzebuje jej zwłok. Przed wyjściem z hotelu przykuwa kobietę do łóżka. Po powrocie Damona do domu, Stefan informuje go o przybyciu Nadii. Wampirzyca żąda wydania ciała matki, lecz starszy z braci Salvatore kategorycznie jej tego odmawia. Matt przywołuje do porządku Tylera, który wciąż nie może dojść do siebie po pobycie w Nowym Orleanie. Aaron prosi Caroline, by powiedziała Elenie, że dr Maxfield już nie będzie problemem. Gdy wraca do swojego pokoju, spotyka Enzo. Stefan mówi Caroline, że chce, by jego brat wrócił do Eleny. Żadne z nich nie wie, gdzie przebywa panna Gilbert. Ta tymczasem budzi się przywiązana do łóżka w hotelu i uzmysławia sobie, co się stało. Próbuje zaalarmować przyjaciół, ale wtedy wraca Nadia. Wampirzyca przywołuje Podróżnika w ciele Eleny. Tymczasem Stefan próbuje przekonać Damona do zwrócenia Nadii zwłok jej matki. Caroline pomaga mu w nakłanianiu mężczyzny do walki o odzyskanie uczuć panny Gilbert. Tyler wyznaje Mattowi, że chce, by Caroline do niego wróciła. Katherine postanawia pójść na przyjęcie powitalne Lockwooda. Aby się do tego przygotować, spotyka się z Mattem i zauracza go do zdradzania szczegółów dotyczących życia dziewczyny. Po powrocie do pensjonatu Damon zastaje w salonie Enzo i zakrwawiony worek, w którym okazuje się być nieprzytomny Aaron Whitmore. Enzo chce, by przyjaciel udowodnił mu swą lojalność i zabił chłopaka. Na imprezie Katherine zostaje zaproszona do rezydencji Lockwoodów przez Matta. W środku spotyka Stefana i pyta go o jego uczucia po jej śmierci, nie uzyskując zadowalającej odpowiedzi. Caroline dzwoni do Damona, by poinformować go o obecności Eleny na przyjęciu. Salvatore skręca kark Enzo i zauracza Aarona, żeby opuścił miasto i uszedł z życiem. Katherine mówi Nadii, że wydedukowała, iż jej ciało znajduje się w krypcie. Caroline wyznaje Elenie, że przespała się z Klausem. Katherine sprawia, iż słyszy to Tyler. Podczas odprawiania rytuału przez Mię, Elena budzi się w swoim ciele. Caroline stara się wyjaśnić Tylerowi, co się stało, ale on wpada w szał i prawie przemienia się w wilkołaka. Do pokoju wchodzi Stefan. Uderza Lockwooda w twarz za to, jak potraktował pannę Forbes. Elena unieszkodliwia Mię oraz Nadię, a następnie ucieka. Damon staje przed drzwiami rezydencji Lockwoodów. Nadia prosi Podróżniczkę, by dokończyła zaklęcie. Biegnąca lasem panna Gilbert odkrywa, że nie może użyć własnego telefonu. Doświadcza wizji z życia Katherine, podczas gdy Mia spala zwłoki kobiety. Nagle Elena znajduje Damona i wpada w jego objęcia. Wówczas jej oczy stają się czarne, a Katherine obejmuje pełną kontrolę nad ciałem Gilbertówny. Damon mówi Elenie o swej miłości, chcąc, by do niego wróciła. Nieoczekiwanie panna Pierce zrywa z nim definitywnie. Odchodząc, uśmiecha się. Tyler żali się Mattowi ze swych niepowodzeń. Mia żąda zapłaty od Nadii, a wówczas Katherine zabija Podróżniczkę. Wyznaje córce, iż chce odzyskać Stefana. Ten wraca do domu i zastaje Caroline przed kominkiem. Na jej życzenie żartuje, jak złą osobą jest. Jadący samochodem Aaron zauważa leżące na drodze ciało. Gdy wysiada z auta, spotyka Damona i Enzo. Salvatore zabija chłopaka.

Obsada[]

Postacie główne[]

Postacie cykliczne[]

Postacie gościnne[]

Soundtrack[]

  • Grouplove - Tongue Tied
  • Heavy English - 21 Flights
  • Datarock - Fa Fa Fa
  • Heavy English - Flirting With Thieves
  • The Wombats - Your Body Is A Weapon
  • Wild Cub - Thunder Clatter
  • Dragonette - Live In The City
  • Lorde - Bravado
  • Olivia Broadfield - Soften And Shake
  • Black Strobe - I'm A Man

Cytaty[]



Nadia: Mia potrzebuje twojego ciała.
Katherine: Mojego ciała? Czy Podróżnicy mogliby być bardziej mroczni?
Nadia: Bądź miła. Gdyby nie Mia, nie byłoby cię tu albo w ciele Eleny.
Katherine: Wiem, w swoim nieżyjącym ciele, którego jakiś Podróżnik potrzebuje. Czy teraz widzisz, jakie to mroczne?


Stefan: Gdzie byłeś?
Damon: Wyszedłem.
Stefan: To na pewno.
Damon: Ten, który węszy i wsadza nos w nie swoje sprawy. Sorry, zostałem określony jako denerwujący.
(Wyciera zabłocone buty o dywan)
Stefan: Zabawne.
Damon: Śmierdziało w domu przez martwe ciało Katherine. Pozbyłem się go.
Stefan: Może to być problem.
Damon: Tak? Dlaczego?
Nadia: Bo ja przyszłam po ciało Katherine.
Damon: Masz pecha. Nie dostaniesz go.
Nadia: Moja matka poprosiła, żebym pochowała ją w Bułgarii.
Damon: I nic nie sprawia mi większej przyjemności, niż odmówić.
Stefan: Damon, kogo to obchodzi. Katherine nie żyje. Daj jej to cholerne ciało.
Damon: Suka zniszczyła nasze życie. Nadia ją znała, więc jak 5 minut.
Nadia: Powiedz mi gdzie jest.
Damon: Najlepszą rzeczą, którą Katherine zrobi jest nakarmienie larw jej własnym ciałem. Poddaj się. Nie odzyskasz jej.


Matt: Widziałeś mój telefon? Tay!
(Wyłącza radio)
Widziałeś mój telefon? Spóźnię się do pracy, człowieku.
Tyler: Spójrz na siebie, Kapitanie Rozsądek. Masz, przyłącz się.
(Tyler podaje mu kieliszek)
Matt: Nie, dzięki. Daję sobie radę o 7:42.
Tyler: Czaję, Kapitanie.
Matt: Okej. Więc powiesz mi co stało się w Nowym Orleanie?
Tyler: Były jakieś wiedźmy, miejscowi, kilku Pierwotnych... To już bez znaczenia, to przeszłość. Żadnych dramatów. Zaczynam od nowa.


Lorenzo: Aaron Whitmore. Ten, którego szukam.
Aaron: Enzo


Stefan: Hej. Potrzebna mi przysługa. Wiesz jak Damon starał się być szlachetny i zerwał z Eleną?
Caroline: Oczywiście. Piłyśmy za to szampana.
Stefan: Tak, cóż przekonałem go, że był idiotą.
Caroline: Co zrobiłeś?!
Stefan: Jest z nim lepiej, i coś mi mówi, że próbuje uchwycić Elenę, ale ona nie odbiera jego telefonów.
Caroline: Pomogłabym, gdybym sądziła, że jest dla niej dobry, ale nie sądzę.
Stefan: Caroline, czy chciałabyś być osądzana wyłącznie na podstawie tego, komu się podobasz?
Caroline: Co? Wiesz coś?
Stefan: Ja? Powinienem coś wiedzieć?



Katherine: Stefan napisał, czy wpadam do Tylera. Może pójdę, przekonam wszystkich, że Elena jest cała i zdrowa, jak gdyby nigdy nic pytając, gdzie Damon mnie pochował.
Nadia: Nie, nie ma mowy! Sama to powiedziałaś. To tylko kwestia czasu, zanim Elena znowu się pokaże.
Katherine: Więc chodź ze mną. Wpakujesz ją z powrotem, jeśli do tego dojdzie.
Nadia: To nie jest dla ciebie właściwe miejsce, nie pośród jej wszystkich przyjaciół.
Katherine: Udawałam Elenę z milion razy. Potrafię zagrać każdy jej gest.
Nadia: To co innego. Nie udajesz Eleny - jesteś Eleną!


Damon: Enzo.
Lorezno: Witaj, Damonie. Mamy co nieco do załatwienia.
(Damon wskazuje na swój kącik ust, pokazując Enzo, że jest tam brudny z krwi)
Damon: Zabrakło miejsca.


Lorezno: Kocham płomienie. Ironia, co nie? No wiesz, skoro kiedyś zostawiłeś mnie bym spłonął w nich żywcem.
Damon: Nie przerabialiśmy tego? Próbowałeś sprawić, bym poczuł się winny, ja ocaliłem ci życie - jesteśmy kwita. Co jest w trobie?
Lorenzo: Raczej kto. Odkąd ostatnio rozmawialiśmy, zrobiłem mały rachunek sumienia, zgoliłem zarost i przeprowadziłem pewne dochodzenie, które ujawniło, że zabijałeś prawie każdego członka rodziny Whitmore w przeciągu wielu lat od twojej ucieczki, za każdym razem zostawiając przy życiu jednego, by odziedziczył rodowe nazwisko, stworzył nowe pokolenie ofiar, które byś wymordował. Dokładnie tak, jak zaplanowałeś, kiedy dzieliliśmy celę.
Damon: Cóż, znasz mnie. Lubię dotrzymywać obietnic.
Lorenzo: I naszło mnie, że być może zbyt szybko cię skreśliłem, że w zasadzie Damon Salvatore, którego pamiętam jest cały i zdrowy, a ja mam dla niego prezent.
(Enzo rozpina czarny worek, w którym jest Aaron)
Damon: Przyniosłeś mi Aarona Whitmore'a. Żywego.
Lorenzo: Jest ostatnim z Whitmore'ów. Pamiętasz ten zegarek na rękę z werbeną? Dr. Whitmore nigdy go nie zdejmował, nawet, kiedy grzebał w naszych klatkach piersiowych. Pasuje, by Aaron umarł także mając go na sobie. Więc ty chcesz go zabić, czy ja powinienem to zrobić?


Katherine: Hej.
Stefan: Elena, ty żyjesz.
Katherine: Oczywiście, że żyję. Łał, Stefan Salvatore pije piwo z kubka. Chcesz żebym pokazała ci, gdzie Tyler trzyma burbon?
Stefan: Nie, staram się ograniczyć mocniejsze trunki. Hej, więc... gdzie byłaś? Caroline była bliska wyprawienia grupy poszukiwawczej.
Katherine: W pobliżu. Myśląc, przetwarzając, próbując poukładać jakoś tę całą sprawę z Damonem.
Stefan: Wiesz, że popełnił błąd, prawda? Chce cię odzyskać.
Katherine: Tak, wiem. Chwila, czy to nie jest dla ciebie nieco nietypowe?
Stefan: To niewiarygodnie nietypowe, ale znam swojego brata i wiem, że jest lepszą osobą z tobą, niż bez ciebie.


Katherine: To jak z tobą? Jak sobie radzisz z tą całą śmiercią Katherine?
Stefan: W porządku.
Katherine: Stefan, nie musisz kryć tego, co czujesz.
Stefan: Nie, szczerze. Jest w porządku. Wiesz, coś tam między nami było, skończyło się, ona odeszła, a ze mną okej.
Katherine: Znałeś ją przez jakieś 150 lat. Ani trochę cię to nie poruszyło? To znaczy, nawet ja czuję się trochę nie bardzo. Może powinniśmy zafundować jej pogrzeb, czy coś.
Stefan: Pogrzeb?
Katherine: Gdzie ją pochowano? Powinnam chociaż wpaść z kwiatkiem lub coś w tym stylu.
Stefan: Nie mam pojęcia. Damon powiedział, że umieścił ją tam, gdzie zawsze było jej miejsce.


Lorenzo: Jakkolwiek smakuje mi twój znakomity bourbon, jestem pewien, że nasz następny drink będzie smakował lepiej, okraszony agonalnymi wrzaskami Aarona, odbijającymi się w twoich uszach, a świadomość ostatecznego aktu zemsty zbliży nas obu i pozwoli zacząć na nowo.
Damon: Z ciekawości. Czy każdego przyjaciela prosisz o udowodnienie lojalności przez zabicie kogoś przy drinku?
Lorenzo: Jego dziadek rozcinał ci oczy skalpelem. Zabiłeś każdego z Whitmore'ów, myślałem, że będziesz tego chciał. Damon: Uwierzyłbyś, że to przyjaciel przyjaciela?
Lorenzo: Nie, bo skłoniłoby mnie to do myśli, że stałeś się miękki, podczas gdy oboje wiemy, że twoim pierwszym odruchem, gdy ci go pokazałem, było rozszarpanie mu gardła. Bez wątpienia mój stary przyjaciel wciąż tam gdzieś jest. Zakończ to dla nas obu.


Caroline: Tutaj jesteś! Dzwoniłam, pisałam.
Katherine: Wybacz, telefon mi padł. O czym chciałaś porozmawiać?
Caroline: Zrobiłam coś złego.
Katherine: Na pewno nie było, aż tak złe.
Caroline: Nawet nie wiesz o co chodzi.
(Katherine odchodzi)
Caroline: Eleno, stój! To jest naprawdę ważne.
Katherine: Okej, wybacz. Mów. Co się stało?
Caroline: Co byś powiedziała, gdybym ja ci powiedziała, że pewna straszna osoba była w mieście, a ja rzuciłam się na nią w lesie i tak jakbym pocałowała? On tam był i ewidentnie chciał mnie pocałować, więc pomyślałam "Och, po prostu się przeliżemy", ale całowanie go było tak genialne, że w końcu tak jakby się z nim przespałam. Ale przysięgam, nie planowałam tego, a teraz czuję się okropnie.
Katherine: A osoba, o której mówimy to...?
Caroline: Klaus.
Katherine: Och, łał. To... to... Naprawdę?
Caroline: Myślisz, że zmyśliłabym coś takiego? Dlatego musisz mi powiedzieć, jak okropną osobą jestem.
Katherine: W zasadzie jesteś jedną z najmniej okropnych osób, jakie znam. No, to mów. Jak było? No wiesz, w porównaniu z Tylerem?
Caroline: Eleno Gilbert!
Katherine: Caroline Forbes! No dalej. Zdradź sekret.
Caroline: Ja...
Katherine: Skoro spałaś z Klausem, to jak było?
Caroline: Nie odpowiem.
Katherine: Och, odpowiesz.


Mia: Aby zapieczętować duszę Katherine w ciele Eleny, potrzebna mi twoja krew.
Katherine: Rozgrzebiesz moje ciało. Uroczo.


Tyler: Wynocha.
Caroline: Daj mi wyjaśnić.
Tyler: Nie, ty mi daj. Klaus zabił tysiące ludzi... Ciocię Eleny, watahę hybryd, moich przyjaciół. Caroline... Zabił moją matkę!
Caroline: Wiem. Tak mi przykro.
Tyler: Przestań. Ja wyszedłem ostatnim razem. Teraz twoja kolej. Wyjdź.
Caroline: Nie.
Tyler: Nie podchodź bliżej, Caroline.
Caroline: Gdybyś tylko...
Tyler: Kazałem ci wyjść!
(Tyler przemienia się półhybrydę, a Stefan pojawia się i przyciska go do ściany)
Stefan: Jesteś pijany.
Tyler: Zabieraj łapy!
Stefan: Co z tobą?
Tyler: Och, nie wiesz? Puściła się z Klausem.
(Caroline wybiega)
Tyler: Dokładnie.
(Stefan uderza z całej siły Tylera w twarz)
Stefan: Wiesz, pijany czy nie, nie zasłużyła na to.


Matt: Hej.
Tyler: Wiesz z czego zdałem sobie dziś sprawę? To zaj*biście wielki dom. Mieszkam w pieprzonej rezydencji. Moi rodzice nie żyją, moja ukochana przespała się z moim największym wrogiem, a ja nie mam zielonego pojęcia, co zrobię z resztą życia, które... ogarnij... będzie trwało wiecznie. Ale mam zaj*biście wielki dom.


Mia: A co do zapłaty...
(Katherine wyrwa jej serce)
Nadia: To było konieczne?
Katherine: Nie, ale była niedbała pod koniec, a tego nie znoszę.
Nadia: I tak przyprawiała mnie o gęsią skórkę.
Katherine: Oziębła manipulatorka z dobrą fryzurą. Zdecydowanie jesteś moją córką.


Caroline: Jesteś moim przyjacielem. Musisz powiedzieć mi to wprost. Jestem okropna?
Stefan: Więc to po to tu przyszłaś, co? W porządku. Pozwól mi o coś spytać. Kiedy dowiedziałaś się o mnie i Katherine, jaka była twoja pierwsza myśl?
Caroline: Szczerze, pomyślałam "fuj".
Stefan: Widzisz? A gdybyś miała mi to za złe, nie byłoby cię tu teraz ze mną, prawda?
Caroline: Chyba, że przyszłam tu, bo wiem, że zawsze widzisz w ludziach to, co najlepsze.
Stefan: Okej. Ktoś musi to powiedzieć, więc jadę. Gotowa? Caroline... Jesteś okropną osobą, okej? Jesteś... Jesteś bezmyślna, płytka, kompletnie nie można na tobie polegać...
Caroline: Hej! Jestem wrażliwa. Nie bądź złośliwy.
Stefan: Wiesz co? Jak tak teraz o tym myślę, to nie mam pojęcia, co Klaus w tobie widział. Co on sobie myślał?
Caroline: (śmiech) Zamknij się!


(Lorenzo leży na drodze, gdy nadjeżdża samochód Aarona)
Aaron: Hej, nic ci nie jest? Wszystko dobrze?
Lorenzo: Jak nigdy. Czekaliśmy na ciebie. Damon pokazał mi małą zabawę. Widzisz, zapewniał, że będziesz na tej drodze, opuszczając miasto.
Aaron: Mówiłeś, że pozwolicie mi odejść.
Damon: Mówiłem, próbowałem.
Aaron: Elena wie, że tu jesteś?
Damon: To przez nią tu jestem. Nie. Wykreślić. To przez siebie tu jestem.
Aaron: Czego chcesz, Damonie?
Damon: Tego samego, co ty, Aaron... Cofnąć czas, naprawić przeszłość, odzyskać kogoś, kogo straciłem.
Aaron: Każdy, kogo straciłem był twoją ofiarą. Wiesz kto wymordował całą moją rodzinę? Ty!
Lorenzo: Słusznie.
Damon: Tak czy owak, zrobiłem to. Rozerwałem ich na kawałki. Podobały mi się odgłosy, które wydawali, bo wiedziałem, że na to zasłużyli, tak jak ty.
Aaron: Elena była dla ciebie za dobra.
Damon: Też miałem w zwyczaju tak myśleć. Że muszę być lepszy, by zasłużyć na jej miłość, a ona musi stać się gorsza, by zaakceptować moją. Leżałem na środku ulicy, patrząc w gwiazdy, gawędząc z takimi jak ty, próbujac przekonać samego siebie, że zabicie ich byłoby złym instynktem, a darowanie im życia, tym co właściwe.
Aaron: No i co zrobiłeś? Zabiłeś ich?
Damon: To bez znaczenia. Liczy się to, że miałem dylemat. A właśnie teraz, w tej chwili, jestem absolutnie od niego wolny. Widzisz, Elena uważa mnie za potwora. Wiesz co? Ma rację.
(Zabija Aarona)
Lorenzo: I to jest Damon Salvatore, jakiego pamiętam.


Ciekawostki[]

Wideo promujące[]

The_Vampire_Diaries_5x12_Season_5_Episode_12_Extended_Promo_"The_Devil_Inside"_(HD)

The Vampire Diaries 5x12 Season 5 Episode 12 Extended Promo "The Devil Inside" (HD)

Galeria[]

Advertisement