Moon Over Bourbon Street

Moon Over Bourbon Street
Informacje o odcinku
Data premiery	18 marca 2014
Napisany przez	Michelle Paradise & Christopher Hollier
Wyreżyserowany przez	Michael Robinson
Poprzedni	Farewell to Storyville
Kolejny	The Big Uneasy

Moon Over Bourbon Street jest siedemnastym odcinkiem pierwszego sezonu The Originals.

Opis

NIENATURALNE SOJUSZE - Po zarzuceniu Klausowi niekiwnięcia palcem [w sprawie] ich słabnącej kontroli nad Dzielnicą Elijah postanawia wziąć sprawy w swoje ręce. Otrzymuje intrygującą propozycję wsparcia od Francesci, pięknej kobiety z potężnej nowoorleańskiej rodziny. Próbując zbliżyć do siebie walczące ze sobą frakcje miasta, Mikaelsonowie wyprawiają ekstrawaganckie przyjęcie, na którym Klaus składa Jacksonowi kuszącą ofertę, Elijah i Hayley dzielą jeden taniec, a pewna agresywna walka kończy się w niespodziewany sposób. Ostatecznie, mimo iż, Marcel pracuje nad nową drogą [dojścia] do władzy, wciąż pomaga Cami w zmaganiu się z tragedią, która dotknęła ojca Kierana.

Obsada

Postacie główne Joseph Morgan jako Niklaus Mikaelson Daniel Gillies jako Elijah Mikaelson Phoebe Tonkin jako Hayley Marshall Charles Michael Davis jako Marcel Gerard Leah Pipes jako Camille O'Connell Danielle Campbell jako Davina Claire

Postacie cykliczne Elyse Levesque jako Genevieve Steven Krueger jako Joshua Rosza Todd Stashwick jako Kieran Nathan Parsons jako Jackson Eka Darville jako Diego Chase Coleman jako Oliver Postacie gościnne Peta Sergeant jako Francesca Correa

Soundtrack

• The Black Angels - Evil Things
• The Greenhornes - There Is An End
• Battle Tapes - Feel The Same
• Phantogram - Celebrate Nothing
• The Soul Rebels - We Gon' Take Your Body
• Mikky Ekko - Pull Me Down
• Son Lux & Lorde - Easy (Switch Screens)

Cytaty

Niklaus: Mówią, że upływ czasu uleczy wszystkie rany... Jednak im większe straty, głębiej ukryte... Tym trudniej zacząć wszystko od nowa. Ból może zniknąć, ale blizny służą by przypominać o naszym cierpieniu i sprawiają, że jesteśmy jeszcze bardziej zdecydowani, by już nigdy nie być zranionymi. Więc kiedy płynie czas, gubimy się w rozproszeniach, działamy we frustracji... Reagujemy agresją... Złościmy się... Cały ten czas, planujemy i spiskujemy w oczekiwaniu, by stać się silniejszymi. I zanim zorientujemy się, ile czasu minęło, jesteśmy uleczeni, gotowi zacząć od nowa. Genevieve: Mówisz jak ktoś, kto pogodził się ze swoimi demonami. Niklaus: Moje demony są martwe albo wygnane. Elijah: Tak, oprócz tego, że z jednym potworem dzielisz swoje łóżko. (do Genevieve) Wierzę, że potrafisz znaleźć swoje ubrania i drzwi. (Genevieve wychodzi) Elijah: Pamiętasz o tym, że ta kobieta torturowała naszą siostrę. Niklaus: Również ona ujawniła prawdę o zdradzie naszej siostry. Elijah: A w konsekwencji Rebekah odeszła na zawsze. Niklaus: Najwyraźniej chciała odejść już od jakiegoś czasu! Elijah: Niklaus, to już jest miesiąc! Też odczuwam utratę naszej siostry, tak bardzo jak ty, ale musisz przestać rozpraszać się tym niedorzecznym zachowaniem i zacząć działać. Elijah: Pragnąłeś tego tronu. Teraz musisz zaakceptować odpowiedzialność, która mu towarzyszy. Niklaus: Wybacz, ale jestem teraz pochłonięty innymi zajęciami. Elijah: Jeśli tak łatwo możesz zaniedbać swój dom, zastanawiam się, co stanie się z twoją córką. Zapomniałeś już jak to jest żyć pod groźbą przemocy? Musimy działać razem, Niklaus. Kieran: Kościół św. Anny ma dawne, neutralne tereny naszym mieście, więc to trafne, że zgromadziliśmy się w tym Kościele na prośbę Elijah Mikaelsona, by przynieść harmonię temu miejscu, które nazywamy domem. Dziękuję wszystkim za przybycie. Elijah: Tak, dziękuję i witam. (Wyciąga dokument) To są zasady zależne od Marcela Gerarda. (Targa je) Które oczywiście już nie obowiązują, ponieważ jestem w zarządzie. Diego: Mówiłeś, że jeśli przyjdziemy, będziemy mogli rządzić na własną rękę. Nie miałem na myśli, byś został naszym królem. Elijah: Zostałeś wybrany, by reprezentować twoją społeczność, szanuję to. Jednak, kiedy pojawiają się problemy między zgromadzeniami, macie przyjść do mnie. Teraz wszyscy jesteśmy w pewnym stopniu odpowiedzialni za obecny chaos, który zapanował w mieście. Jednak, macie przed sobą bardzo, bardzo prosty wybór. Możecie współpracować ze mną albo odejść. Nieznana czarownica: Widzisz, Davino, to proste. Musisz tylko spróbować. Davina: Próbuję. Monique: Próbujesz i zawodzisz, od kiedy wróciłaś. Davina: Kiedy przestaniesz być dla mnie taką suką, Monique? Monique: Kiedy przestaniesz być słaba. Powinnaś być dziewczyną ze Żniw, ale może wcale tutaj nie należysz. Może nigdy nie należałaś. Hayley: Nie powinieneś być tam, bawiąc się w "Podziemny krąg" z resztą chłopaków? Jackson: To tylko dla utrzymania hierarchii. Oni już wiedza kto jest samcem Alfa. Oliver: Jedyne, co musimy zrobić, to zapomnieć, że spędziła połowę życia z ludźmi, a drugą połowę z wampirami. Jackson: Ollie, odwal się. Hayley: Spokojnie. Jeśli ten karzeł z miotu ma coś do powiedzenia, niech powie. Oliver: Wiesz, pogłoski z Dzielnicy mówią, że twój chłopak Elijah prowadzi spotkanie, coś w rodzaju szczytu władzy. Zgadnij, kto nie został zaproszony. Hayley: Gdzie to słyszałeś? Oliver: Nieważne. Problem w tym, że my tu utknęliśmy, żyjąc na bagnie, gdy twój wampirzy chłopak decyduje, co do kogo należy w mieście. Ale myślę, że to pokazuje, jaki ma szacunek do wilkołaków, czyż nie? Genevieve: Powinieneś zobaczyć minę swojego brata, kiedy weszła Hayley. Niklaus: Więc klątwa półksiężyca została złamana. Genevieve: Wierzysz, że to naprawdę zadziała? Że w końcu będziemy mieć pozory pokoju w mieście? (Wchodzi Camille) Camille: Zobaczyłam światło na dziedzińcu i miałam nadzieję, że... Jesteś z półnagą psychowiedźmą. Chyba grałam i przegrałam. Genevieve: Dziesięć minuty temu byłam całkowicie naga. Camille: Więc wyjawiasz swoje zamiary. Tylko nie każ się trzymać wysoko. Genevieve: Jesteś O'Connell. Jestem pewna, że uwielbiasz wkurzać wiedźmy. (Genevieve wychodzi) Camille: Serio? Ta kobieta próbowała mnie zmusić, żebym dźgnęła cię mistycznym nożem, który przynosi niewyobrażalny ból. Niklaus: Cóż, Nowy Orlean nie rodzi nic innego jak dziwne pary. Josh: Wszystko dobrze? Davina: To Monique. Ona nie ma pojęcia przez co przechodziłam, kiedy byłam martwa. Przodkowie nienawidzili mnie za to, co robiłam z magią. Nie mogę po prostu znowu praktykować. Thierry: Zawsze byłeś dobry w mówieniu, Marcel, ale tym razem to wymaga czegoś więcej, niż wielka przemowa. Camille: Czy to naprawdę konieczne? Kieran: Ta choroba to... to zaburzenie moich skłonności do wybaczania, zastępując je jedną myślą, która ledwie mogłem powstrzymać... Zabij ich wszystkich. Kieran: Jesteś O'Connell. Poproszą cię, żebyś przejęła moje miejsce prze stole. Nie rób tego. Po prostu odejdź. Zacznij od nowa. Kieran: Ty nigdy nie słuchasz. Tylko ta twoja wielka głowa. Modliłem się za ciebie. I nie mam żadnych odpowiedzi. Jest tylko ciemność. Jest tylko śmierć. Jest moja... i twoja. Francesca: Pan Mikaelson. Elijah: Pani Correa. Francesca: Proszę, nazywaj mnie Francesca. Elijah: Możemy zrezygnować ze wszystkich formalności, pani Correa. Wiem dokładnie, kim jesteś. Jesteś właścicielką Royal Casino, jesteś jedną z miastowych filantropek i według moich źródeł, jesteś dość znana z narkotykowego imperium. Więc po co tu jestem? Francesca: Cokolwiek o mnie myślisz, moja rodzina przez lata była częścią tego ugrupowania, co kwalifikuje mnie, by objąć miejsce ojca Kierana. Od teraz masz ze mną do czynienia. Elijah: Dajesz mi mandat? Francesca: Nie. Daję ci sojusznika. Chcę pokoju, tak bardzo jak ty. Mój styl życia, który uwielbiam, zależy od niego. Elijah: Tak, widzę, że jesteś bardzo zmotywowana. Francesca: Wiesz, powinnam wspomnieć, że już rozmawiałam z nowym burmistrzem miasta, z szefem policji i innymi... zainteresowanymi stronami. Mam ich błogosławieństwo. Myślę, że znajdziesz korzyści z posiadania mnie po swojej stronie., nawet jeśli tylko po to, żeby zapobiec chwilom wchodzenia ci w drogę, która może okazać się dla ciebie bolesna. Życzę miłej nocy. Niklaus: Przypominasz sobie desperację gubernatora w 1720 roku, aby zapewnić sobie naszą pomoc przy budowie pierwszych wałów przeciwpowodziowych? Siedzieliśmy z nim i odrzuciliśmy jego propozycję, więc częstował nas winem z kobietą w gorsecie i z obrzydliwym lizusostwem, dopóki nie dostał swojego tak. Elijah: Sugerujesz, by wydać przyjęcie. Niklaus: Jestem pod wrażeniem, bracie. Elijah: Tak. Teraz muszę tylko powstrzymać ich przed porozrywaniem się nawzajem. Francesca: Skoro jesteś zajęty, wyczuwam twoje pochlebne komplementy. Dziękuję! Również uważam, że wyglądam olśniewająco. Elijah: Ufam, że spędziłaś tyle samo czasu na wzmacnianie sojuszy, jak najwyraźniej na wybór sukienki. Francesca: Więc mnie zauważyłeś. I tak, już rostrzygnęłam ten spór na dokach i uspokoiłam czarownice, zwiększając im udział w wycieczkach na cmentarz i podarowałam Półksiężycowym prezent na powitanie ich nowego człowieczeństwa w postacie 100$ żetonów do mojego kasyna. Więc, myślę, że zasłużyłam na trochę szampana, prawda? Elijah: Wiesz, że w świetle pogarszającego się stanu Kierana, inni zgodziliby się na twoją propozycję. Będziesz reprezentować ludzkie ugrupowanie, do czasu, kiedy będzie gotowy do powrotu. Francesca: Więc ja proponuje, byśmy wykorzystali nasz określony czas razem. Elijah: Diego. Bądź uprzejmy i grzeczny. Diego: Taa. Widzisz, jego ludzie zabili moją cała rodzinę. Moja siostra wykrwawiała się na podłodze obok mnie. Jedyny powód, dla którego tu stoję, to to, że Marcel przyszedł po mnie i mnie przemienił, zanim też się wykrwawiłem. Więc mówię ci teraz, że nie mogę być dla nich uprzejmy i grzeczny. Genevieve: Szukasz swojego psychiatry? Niklaus: Nie mów mi, że jesteś zazdrosna o Cami, kochana. Genevieve: po prostu jestem ciekawa, dlaczego chcesz szukać jej towarzystwa. Ona wydaje się taka... normalna. Niklaus: Cóż, czasami normalność jest miłym odpoczynkiem. Genevieve: Myślałam, że ja jestem twoim odpoczynkiem. Niklaus: Cóż, jesteś. Jesteś. Obiecaj mi, że nie pomyślisz więcej o Cami. Niklaus: Tak się cieszę, że zaakceptowałeś moje zaproszenie. Jackson: Więc to tu wielki Klaus Mikaelson powie coś wzruszającego i skręci mi kark. Niklaus: Wampiry są asyntezą jedności. Niklaus: Pierścienie słoneczne chronią wampiry przed słońcem, więc dlaczego pierścień księżycowy nie chroniłby wilkołaki przed klątwą? Oliver: Hej. Wyglądasz, umm... Davina: Zdenerwowana? Nie na miejscu, w tej sukience. Oliver: Zamierzałem powiedzieć ładnie. Jestem Oliver. Więc jak ma na imię dziewczyna, którą zamierzam poprosić do tańca? (Nagle pojawia się Monique) Monique: Jej imię to Monique. (Wściekła Davina odchodzi) Diego: Hej, wilczy chłopaku. Powinienem zmusić ich do umieszczenia tego w misce dla ciebie. Oliver: Cóż, tak. Jeśli chcesz, żebym zmiażdżył ci tym czaszkę. Francesca: Proszę, chłopcy. Przynajmniej walka to coś ciekawego. Mi może. Diego: Kochana, nie chcesz być związana z jego rodzajem. Widzisz, oni mają okropny zwyczaj bycia w szale i rozrywania niewinnych osób na strzępy. Oliver: Nie, nie, nie. Okej, spójrz. Jeśli moi ludzie cię skrzywdzili w jakikolwiek sposób, masz moje kondolencje, okej? Choć byłbym zaskoczony, gdyby mój ród mógł zadusić ich, będąc choć w połowie tak brzydkimi jak on. Hayley: Nie, żeby nie zasługiwał na śmierć. Chodzi mi o to, że Oliver był tym, który wydał Rebekah czarownicom, aby mogły ją torturować, ale znowu, czy to nie był Diego, który prowadził wilkołaki na masakrę w zeszłym miesiącu? I czarownice, które przeklęły wilki, kiedy ludzie się cofnęli i pozwolili, żeby to się stało. Więc, jeśli myślisz o tym, wszyscy tutaj zasługują na śmierć. Davina: Całą magię miałam od dziewczyn z rytuału. Nawet nie wiem, co mam bez tego. Josh: Nie chcesz się tego sama dowiedzieć? Jesteś czarownicą, Davino. Nie możesz zmienić swojego DNA bardziej niż ja, więc możesz je przyjąć. Niklaus: Wszystkie zmiany rozpoczyna się od planu. Ich sukces zależy od wielu rzeczy... Głębokości zaangażowania... Pasji dla jednej sprawy... Gotowości do przyjęcia nowej drogi... Determinacji, by przezwyciężyć jakąkolwiek przeszkodę... I w niektórych przypadkach, nawet sporządzając nienaturalne przymierza.

Wideo promujące

The Originals 1x17 Extended Promo - Moon Over Bourbon Street HD-0

Galeria

1/16