Man on Fire jest dziewiętnastym odcinkiem piątego sezonu Pamiętników Wampirów.
Opis
RETROSPEKCJE DO LAT 60. – Stefan próbuje odciągnąć uwagę Eleny od obsesyjnego myślenia o stanie jej związku z Damonem, podczas gdy Bonnie stara się jak może by realistycznie podejść do tego, jak zmiany zachodzące po Drugiej Stronie wpłyną na jej istnienie jako Kotwicy. Damon żąda noża Podróżników czym zmusza Jeremy’ego i Matta do przyznania, że nóż zaginął. Przez retrospekcje do nocy wyborów w 1960r. Enzo wyjawia Elenie, Stefanowi i Bonnie, że dowiedział się, co stało się z jego dawną miłością Maggie, a później, dzięki niechętnej pomocy Liv i Luke’a, sprawy przybierają zły obrót. Damon interweniuje próbując uspokoić Enzo, ale jego słowa sprawiają, że Enzo podejmuje desperacją i niebezpieczną decyzję prowadzącą do brutalnej konfrontacji ze Stefanem. Ostatecznie Markos korzysta z pomocy Sloan przy rytuale, który ma złamać starożytną klątwę ciążącą na Podróżnikach. Będąc świadkiem nieprawdopodobnej mocy, jaką teraz posiadają Podróżnicy, Tyler jest zmuszony odegrać niebezpieczną rolę w rytuale.
Streszczenie
Obsada
Postacie główne
|
Postacie cykliczne
Postacie gościnne
|
Soundtrack
- Angus Stone - Be What You Be
- US Royalty - Breathless
- Brick & Mortar - Locked In A Cage
- "Ninety Nine Pounds Of Dynamite" – Buddy Stuart
- "Poor Little Girl" – Buddy Stuart
- "Starlight" – Johnny Angel
Cytaty
Elena: Śniadanie, profesorze Salvatore?
Stefan: Nie, nie. Wiem, co robisz.
Elena: A co robię?
Stefan: Rozpraszasz. Skup się. Więc, psychologia, socjologia i antropologia zakładają, że...
Elena: Metody naukowe mogą być używane do zrozumienia ludzkiego zachowania.
Stefan: Bardzo dobrze, ale dosłownie, co oznacza, że muszę zadać ci trudniejsze pytania.
Elena: Dzięki.
Stefan: Za co?
Elena: Za chęć pomocy mi w nauce, dzień po tym, jak Damon zdecydował, że nie możemy być przyjaciółmi oraz nie chce nigdy więcej oglądać mojej twarzy. Mówiąc o rozproszeniach.
Bonnie: Coś przegapiłam?
Elena: Tylko tyle, że Stefan to nauczyciel z piekła rodem.
Stefan: Nie uprzejmie. Cofnij to.
Elena: Właściwie, jestem zdziwiona, że przyszłaś się uczyć. Wiesz, biorąc pod uwagę...
Bonnie: Biorąc pod uwagę...?
Elena: Drugą Stronę? Rozpadającą się?
Bonnie: Druga Strona rozpada się, a ja jako Kotwica żyję tylko tak długo, dopóki ona nadal istnieje.
Bonnie: Poza tym, nie mamy większych problemów z Podróżnikami, którzy chcą przejąć Mystic Falls?
Stefan: Nie, Damon już się tym zajął.
Elena: Tak?
Stefan: Powiedziałem Damon? Chciałem powiedzieć George.
Damon: Dingdong! Zaproś mnie.
Matt: Dobrze cię stamtąd słyszymy.
Damon: Przepraszam, że przerywam wasz dziwny rytuał, ale chcę odpasażerować wielkich obywateli Mystic Falls, używając noża Podróżników, więc dajcie mi go.
Matt:Może być problem.
Damon: Pięć słów, które sprawiają, że mam ochotę rzucić wampirzą siłą moje kluczyki wprost do twojej klatki piersiowej. Mały Gilbert, pomóż mi walczyć przeciw mojej ciemnej stronie i zacznij mówić.
Jeremy: Nie możemy go znaleźć.
Damon: Tu go zgubiliście?
Matt: Nie ma go tu.
Damon: Masz rację. Nie zapraszaj mnie, bo was obu pozabijam.
Markos: Dwa tysiące lat temu wiedźma przeklęła nasze plemię, więc natura się od nas odwróciła, byśmy nie mogli osiedlić się jako ludzie. Musimy żyć bez domów, przemieszczając się jak koczownicy. Proroctwo mówi, że możemy złamać klątwę, ale żeby ją cofnąć, ktoś musi mieć moc, by cofnąć magię czarownic.
Markos: Jesteś gotowa, Sloan?
Sloan: Jestem gotowa.
Lorenzo: Nie widziałem żadnego. Czemu?
Damon: Mam dwóch bezmózgich nastolatków, którzy nie wiedzą, że dwa plus dwa równa się jedna uprowadzona hybryda.
Damon: Myślę, że to zbyt niebezpieczne, pozwolić by głupek i głupek dubler zostali sami w domu.
Liv: Och, świetnie. On tu jest.
Bonnie: Znasz Enzo?
Liv: Tak, niezbyt go lubię.
Stefan: Co tu robisz?
Lorenzo: Nie mogę dołączyć do przyjaciół na filiżankę herbaty?
Stefan: Damon, twój przyjaciel, w liczbie pojedynczej, nie ma go tu, a my jesteśmy zajęci.
Lorenzo: Elena, kochanie, prawdopodobnie Caroline mówiła ci, że szukam kogoś, kogo znałem - kobietę o imieniu Maggie.
Elena: Twoja nieuchwytna dziewczyna z programu Augustine.
Lorenzo: Maggie pracowała tam [Augustine] jako obserwator. Sporządzała notatki na temat mojego zachowania. Nigdy nie podchodziła zbyt blisko, nigdy nie zdjęła bransoletki z werbeną, ale spędziliśmy godziny na rozmowach i opracowaliśmy załączniki. Odeszła w 1950 roku. Wyobrażam ją sobie, jak uczy na jednym z popularnych uniwersytetów, posiada rodzinę, korzysta w pełni ze swojego życia. Jestem pewien, że wasza dwójka potrafi to docenić.
Lorenzo: Wychodzi na to, że Maggie zginęła w 1960 w Mystic Falls. Ktoś oderwał jej głowę od reszty ciała.
Bonnie: Liv, co ty robisz?! Przestań.
Liv: Nie mogę. Przepraszam.
Luke: Powiedz mu, żeby użył mnie zamiast ciebie.
Liv: Nie wydaje mi się, że wykona jakiekolwiek rozkazy.
Lorenzo: Zbyt wielu czarowników pod jednym dachem mnie irytuje.
Lorenzo: Zakładam, że masz pod ręką pamiętniki Stefana. Chcę byś sprawdził wpis z 8 listopada 1960 roku.
Damon: Stefan spalił pamiętniki jakiś czas temu. Był w dołku. A co?
Lorenzo: Cóż, staramy się roztrzygnąć pewien spór. Nieważne, to ja mam rację. A jak się trzymasz, przyjacielu? Słyszałem, że wygnałeś Elenę z zasięgu swojego wzroku.
Damon: Jak mogłeś o tym słyszeć? Jesteś teraz z nimi?
Lorenzo: Nie na długo. Wyliczyłem, że długo nie pożyje... Oko za oko i tak dalej.
Damon: Włączyłeś swój morderczy ton. Musisz mi bardzo powoli i spokojnie wyjaśnić, w czym problem.
Maggie: Złota gwiazdka w dziedzinie samokontroli. Nie martw się, nie jestem tu, by cię osądzać.
Stefan: Kim ty do cholery jesteś?
Maggie: Maggie James. A ty to Stefan Salvatore. Kolejny wampir. Wybacz. To wszystko takie fascynujące. Proszę. Przez lata wpatrywałam się w zdjęcie Damona. Widać urodę macie w genach.
Stefan: Co wiesz na temat mojej rodziny?
Maggie: Ostatnie dwa lata spędziłam na poszukiwaniu twojego brata. Wiem wszystko na temat waszej dwójki.
Stefan: Dlaczego masz obsesję na punkcie mojego brata?
Maggie: Znał mojego przyjaciela, który zginął w pożarze. Miałam nadzieję, że będziesz wiedział, gdzie go znaleźć.
Stefan: Czemu nie wyświadczysz sobie przysługi i nie będziesz się trzymać z dala od mojego brata? To potwór. Wykoleił się wiele lat temu. Nie ma sensu z nim rozmawiać.
Maggie: Rzecz w tym, że nie chcę z nim rozmawiać. Chcę go zabić.
Stefan: Czyli chcesz, żebym powiedział ci, gdzie znaleźć mojego brata, po to, żebyś mogła go zabić?
Maggie: Sam powiedziałeś, że to stracony przypadek. Przysłużę się światu.
Lorenzo: Czy twoje kłamstwa są warte życia Bonnie? Co dokładnie stanie się, jeśli umrzesz?
Bonnie: Zostaw mnie.
Lorenzo: Nie jesteś już zasadniczo martwa? Powinniśmy sprawdzić?
Elizabeth: Skąd to nagłe zainteresowanie historią Mystic Falls?
Damon: Wiesz, jak to jest, kiedy twój brat zabija dziewczynę twojego jedynego przyjaciela, a ty tkwisz pośrodku?
Elizabeth: Nie.
Damon: Więc nie pytaj.
Damon: Stefan miał rację. Nie zabił dziewczyny Enzo.
Elizabeth: Skąd wiesz?
Damon: Bo ja to zrobiłem.
Maggie: To jedyny sposób, żeby cię stąd wyciągnąć. Zmień mnie w wampira. Ocalę cię. Uciekniemy razem. Nie chcesz ze mną być?
Lorenzo: Bardziej niż czegokolwiek na świecie.
Maggie: Jestem gotowa. Dr Whitmore wrócił. Musisz się pośpieszyć.
Lorenzo: Zbliż się. Weź mnie za rękę.
(zrywa Maggie bransoletkę z werbeną)
Lorenzo: Odejdź, Maggie. Odejdź i nigdy nie wracaj. A kiedy odejdziesz, zapomnij o moim istnieniu. Zapomnij, że cię kocham.
Liv: Przepraszam, jest jakaś lepsza reakcja na torturowanie?
Bonnie: Przez cały ten czas sądziłam, że wyświadczam ci przysługę, ucząc cię magii, a ty tak naprawdę jesteś potężniejsza, niż ja kiedykolwiek byłam.
Liv: To nic osobistego. Ochrona sobowtórów była naszą misją. Byłaś tylko łatwym dostępem do nich, ale rzeczywiście, to czego mnie uczyłaś, przerabiałam w pierwszej klasie.
Damon: Widownia naprawdę niezbędna? Ci ludzie zaczynają mnie przerażać.
Lorenzo: Gdybym cię nie znał, to powiedziałbym, że była to zamaskowana prośba o wypuszczenie pieprzonych zakładników.
Damon: Wybacz, zamaskowana? Wypuść pieprzonych zakładników.
Damon: Rzecz w tym, że nie zdawałem sobie sprawy, że to twoja Maggie.
Damon: Dostałem wiadomość od damy, zapraszającej mnie na drinka. Naturalnie byłem ciekaw.
Maggie: Chciałabym przeprowadzić z tobą wywiad do artykułu, który piszę.
Damon: Czyżby? Co masz na myśli? Magazyn "Life"?
Maggie: Niezupełnie. Działam w "Gazecie Absolwentów Uniwersytetu Whitmore". Gdzie moja zapalniczka?
Damon: Whitmore. spędziłem tam sporo czasu.
Maggie: Więc pamiętasz pożar w domu Whitmore'ów z '58?
Damon: Jaskrawo. Niesamowicie gorąco, bardzo głośno, wiele krzyków. Tak słyszałem.
Maggie: Obawiam się, że to nieco zbyt płynny opis dla "Gazety", biorąc pod uwagę jak wielu ludzi zginęło.
Damon: Wrażliwi czytelnicy. Łapię.Widzisz ja mam w głowie ten przełącznik. Kiedy czuję coś, czego bym nie chciał... Klik i odchodzi. Bułka z masłem.
Damon: Och, Augustine. Jak miło, że mnie znalazłaś. Zazwyczaj to ja muszę was szukać.
Lorenzo: Zabiłeś Maggie.
Damon: Bez mrugnięcia okiem. Moje emocje były wyłączone, Enzo. Zrobiłem wiele paskudnych rzeczy, ale nie zrobiłem tego po to, by uczynić twoje życie kompletnie nieszczęśliwym. Zrobiłem to, bo mi nie zależało. Po prostu zrób to, cokolwiek chcesz zrobić. Chcesz mnie zabić, chcesz mnie nienawidzić, śmiało. To sprawa między nami.
Lorenzo: W tym problem, Damon. Nie chcę cię nienawidzić. Bo jeśli tak będzie, to nic mi już nie pozostanie.
Lorenzo: No proszę. Miałeś rację. Mam gdzieś cały świat.
Markos: Wampiryzm wywodzi się spod magii czarownic, a proroctwo mówi, że krew dwóch ostatnich sobowtórów może odczynić ich magię.
Lorenzo: Za Maggie James, do której czuję absolutną i błogą obojętność!
Liv: Pożegnaj się ze swoimi przyjaciółmi, Bonnie. Druga Strona jest jak każde inne zaklęcie. Wiesz jak to działa. Jak każdy inny przepis czy równanie matematyczne - wystarczy usunąć jeden składnik i cała sprawa zaczyna się sypać i rozpadać. Kiedy Podróżnicy pozwolili by Markos uciekł... Buum. Jeremy cię kocha, Bonnie. Zasługuje by wiedzieć, że odchodzisz.
Lorenzo: Lepiej, jeszcze lepszą zemstą będzie, kiedy Damon dowie się, że zabiłeś jego najlepszego przyjaciela. Miłej zabawy z powiedzeniem tego swojemu bratu.
Sloan: Nie uzdrawiam się. Nie jestem już wampirem.
Markos: Jeśli nie możemy cofnąć magii w Mystic Falls, możemy cofnąć klątwę czarownic, która uniemożliwia nam znalezienie domu. W końcu mamy miejsce do osiedlenia się.
Lorenzo: Już za późno by to zrobić, Damon. Znasz mnie. Nigdy nie odpuszczaj dobrej zemsty, a ta się dopiero zaczyna.
Ciekawostki
- Możliwe, że Damon ujawni, co robił po opuszczeniu Augustine w latach 60. XX wieku.
