Ta strona jest aktualnie edytowana przez użytkownika: Rebeliantka
W celu zapobiegnięcia wojnom edycyjnym, proszę o nie edytowanie tego artykułu póki nie usunę tego komunikatu. Z góry dziękuję.
„Leżąc tutaj i umierając z głodu w ciemności, myślałam tylko o tym, co by było, gdybym pozwoliła wam żyć jednym, śmiertelnym życiem. [...] Jesteśmy makabrycznym echem rodziny i całą winę za to biorę na siebie. Chciałam jedynie odwrócić zło, jakie wyrządziłam, abyście mogli mnie na nowo pokochać.”
Esther była potężną czarownicą. Urodziła się w Królestwie Norwegii, w X wieku jako siostra Dahlii. Poślubiła Mikaela, z którym doczekała się potomstwa Freyi, Finna, Elijah, Klausa, Rebekah, Kola i Henrika. Niklaus uczynił ją babcią, gdy sam został ojcem Hope.
Nie mogąc doczekać się dziecka, poprosiła o pomoc swą siostrę, która wykorzystała ją i porwała pierworodną Freyę. Załamani odejściem dziewczynki, Esther i Mikael wraz z najmłodszym Finnem opuścili Europę, przybywając do Nowego Świata. Kobieta wdała się w romans z wilkołakiem, Anselem, i urodziła mu nieślubnego syna, Klausa. Później została matką trójki innych dzieci. Gdy najmłodsze z nich zmarło, za sprawą zaklęcia nieśmiertelności stworzyła pierwsze wampiry zwane Pierwotnymi, chcąc uchronić rodzinę przed śmiercią. Została zabita przez swojego nieślubnego syna, Niklausa i zamknięta na tysiąc lat w tajemniczej trumnie.
W odcinku Bringing Out The Dead, została uwolniona ze swego więzienia wraz z Kolem, Finnem oraz Rebekah. Próbowała przekonać swoje dzieci, że chce jedynie połączyć na nowo rodzinę, jednakże jej prawdziwe zamiary były inne, a mianowicie pragnęła zabić wszystkie wampiry. Została uśmiercona przez Alarica podczas jednej z prób wytępienia zmory, jaką zesłała na świat.
Została poświęcona na ziemi Nowego Orleanu, przez co uzyskała władzę w lokalnym sabacie, mogąc kierować poczynaniami jego członków. Wykorzystując okazję, wróciła do żywych w ciele czarownicy Cassie i wskrzesiła dwóch swych synów - Finna i Kola, których dusze umieściła w postaciach innych czarowników. Usiłowała nakłonić swe pozostałe dzieci, by poszły ich śladem, stając się na nowo ludźmi, jednak ostatecznie została przemieniona w wampira przez Klausa. Gdy spotkała swą pierworodną córkę, Freyę, po tysiącu lat, ta zabiła ją, przemieniając w setki szpaków.
Urodziła się w średniowiecznej Europie. Pewnego dnia, Esther poznała Mikaela, za którego wyszła za mąż i dzięki temu była bogatą właścicielką gruntów w Europie Wschodniej. Niestety Esther nie mogła począć dziecko, dlatego udała się do swojej siostry Dahlii prosić ją o pomoc. Po kilku latach Esther urodziła Freyę. Jakiś czas później (kiedy Esther już miała Finna i była w ciąży z Elijah) Dahlia przyszła do niej by zabrać jej córkę. Esther musiała okłamać Mikaela, że Freya nie żyje ze względu na szybko rozprzestrzeniającą się zarazę, która zabija wszystkich ludzi we wsi.
Esther i jej mąż Mikael.
Wkrótce po przybyciu do Nowego Świata, Esther wdała się w romans z wilkołakiem, który był alfą w swoim stadzie. Po latach życia w zgodzie z tubylcami, pokój między nimi został zerwany, kiedy to jeden z wilkołaków rozszarpał jej najmłodszego syna, Henrika.
Esther rzuca klątwę na Niklausa.
Esther po przekonaniu męża postanowiła wykonać zaklęcie nieśmiertelności, które miało ochronić ich dzieci przed śmiercią, tworząc z nich wampiry. Jednakże po pierwszym zabiciu człowieka przez Niklausa, on sam uaktywnia swój gen wilkołaka oraz tym samym odsłania niewierność Esther. Częściowo kojąc wściekłość Mikaela, a także częściowo uspokoić naturę, Esther rzuca klątwę na
Niklaus zakopuje ciało Esther.
Niklausa, by nie mógł korzystać ze swojego genu wilkołaka. Po tym zdarzeniu Niklaus zabija Esther. Po jej śmierci jej ciało zostaje zachowane i włożone do trumny przez jej przyjaciółkę, Ayanę. Esther zza światów została zmuszona do patrzenia na swoje dzieci-wampiry, które sieją spustoszenie na świecie, a także czuje ból każdej ich ofiary jako sposób za ukaranie za jej czyny.
W The End of the Affair, po raz pierwszy zostaje wspomniana Pierwotna Czarownica, która nałożyła na Klausa klątwę, blokującą jego wilczą część przed ujawnieniem się.
W Disturbing Behavior, okazuje się, że naszyjnik należący obecnie do Eleny jest w rzeczywistości talizmanem Pierwotnej Czarownicy.
W The Reckoning, przebywająca po drugiej stronie Pierwotna Czarownica przekazuje za pośrednictwem Vicki wiadomość Mattowi, który przekazuje ją Bonnie, a ta z kolei podaje ją Klausowi, chcącemu wyjaśnić, czemu nie może tworzyć hybryd. Esther utrzymuje, iż Elena musi umrzeć, lecz mężczyzna domyśla się, że to jej podstęp i używa krwi pany Gilbert do stworzenia pierwszego mieszańca.
W Smells Like Teen Spirit, Esther używa Matta Donovana jako łącznika i umożliwia Vicki powrót do świata żywych, by mogła zabić Elenę, a tym samym uniemożliwić Klausowi tworzenie hybryd. Bonnie odsyła ją jednak, zanim jest w stanie wypełnić misję.
W Ghost World, okazuje się, że Esther zniszczyła drzwi prowadzące na drugą stronę, przez co wszystkie duchy istot nadprzyrodzonych o niezałatwionych sprawach mogą wrócić na ziemię. Wykorzystała w tym celu magię Bonnie, kiedy ta odsyłała Vicki do świata zmarłych. Panna Bennett odbiera Pierwotnej Czarownicy także tę metodę ingerencji w losy żywych.
W Ordinary People, Esther zostaje wspomniana przez Rebekah, która opowiada Elenie historię swej rodziny. Okazuje się być czarownicą oraz osobą odpowiadającą za przemianę Mikaelsonów w wampiry. Wychodzi na jaw również to, iż w odróżnieniu od tego, co uważało rodzeństwo, kobieta została zabita nie przez swego męża, a przez Klausa.
Powrót Esther.
W Bringing Out The Dead, Esther zostaje uwolniona z trumny, w której była zamknięta przez ponad tysiąc lat dzięki magii Bonnie i jej matki, Abby. Po wydostaniu się sprawia, że obie czarownice tracą przytomność. Ubrana w średniowiecznym stylu opuszcza jaskinię, gdzie jej więzienie zostało otwarte, i udaje się do posiadłości swego syna, Klausa. Tam zastaje piątkę swoich dzieci: Niklausa, Elijah, Rebekah i wybudzonych z długiego snu Kola oraz Finna.
Wybaczenie.
Zaskakuje ich swym przybyciem. Podchodzi do syna z nieślubnego związku, a następnie pyta go, czy wie, co ją tu sprowadza. Ze łzami w oczach Klaus odpowiada, iż chce go zabić, jednak ona przeczy.
„Niklausie, jesteś moim synem i przybyłam tu, aby ci wybaczyć. Chcę, abyśmy na nowo stali się rodziną.”
W Dangerous Liaisons, Esther zarządza wyprawienie wystawnego przyjęcia na cześć przywróconej i zjednoczonej rodziny Mikaelsonów. Wysyła zaproszenie do Eleny, dodając z tyłu notkę, iż to najwyższy czas na ich spotkanie. Słysząc kłótnię swych synów - Klausa oraz Kola - każe im przestać i prosi starszego z nich, by przyszedł do jej pokoju. Zwraca mu uwagę na to, iż po zasztyletowaniu rodzeństwa nie może liczyć na ich szacunek oraz poparcie, przynajmniej przez pewien czas.
Klaus: "A więc przestępstwem jest chęć, by nasza rodzina była taka jak dawniej?"
Esther: "Musisz dać im trochę czasu, Niklausie. Miałam tysiąc lat po Drugiej Stronie, by czuć gniew i się uleczyć. Przybyłam, chcąc sprawić, aby ta rodzina postąpiła w ten sam sposób."
Klaus: "Po prostu nie rozumiem. Zabiłem cię, a mimo to mi wybaczyłaś."
Esther: "Przez tysiąc lat moim marzeniem było, by nasza rodzina stała się jednością. Przebaczenie nie jest obowiązkiem. Jest darem."
Kobieta pyta syna, kogo zaprosił na bal, ale on uznaje ją za zabawną. Esther każe mu to ponownie przemyśleć, ponieważ szykuje się magiczny wieczór. Podczas przyjęcia wysyła Finna, by powiedział Elenie, że jedynie samotnie może zobaczyć się z jego matką. Kobieta staje na schodach, kiedy Elijah wznosi toast za swoją rodzinę. Przygląda się gościom, a gdy ci dobierają się w pary, by tańczyć, wraca do swej pracowni. W towarzystwie najstarszego syna spala szałwię, która uniemożliwia podsłuchanie tego, co mówi się w tym pomieszczeniu, gdy odwiedza ją Elena. Esther prosi Finna o pozostawienie ją z panną Gilbert. Razem z nią siada na sofie i zachęca do zadawania pytań. Wyjaśnia, że kiedy umarła, Ayana nałożyła czar na jej ciało i zamknęła je w trumnie. Kobiety z rodu Bennett, które uwolniły ją, dodają jej obecnie mocy.
Rozmowa z Eleną.
Elena: „A więc przebywałaś po Drugiej Stronie przez tysiąc lat?”
Esther: „Tak ukarała mnie natura za przemianę mojej rodziny w wampiry. Ale jest sposób, bym odwróciła zło, jakie stworzyłam.”
Elena pyta, czy zamierza pomóc im w zabiciu Klausa, a Esther ostudza jej zapał, mówiąc, iż na razie potrzebuje jedynie małej przysługi. Potwierdza, że przemieniła dzieci w wampiry, chcąc ochronić je przed wilkołakami, jednak Klaus obrócił się przeciwko niej. Wyjawia, że zabicie go wymaga czasu, magii oraz pomocy Eleny. Tłumaczy, iż ten bal jest przykrywką dla rytuału, jaki zamierza wykonać - chce połączyć swe dzieci w jedno, a następnie zabić ich w tym samym czasie. By rozpocząć czar pobiera kroplę krwi Eleny i dodaje ją do napoju, który kelnerzy rozdają gościom. Kobieta wygłasza toast.
Toast Esther.
„Dobry wieczór, panie i panowie! Kelnerzy przejdą teraz z szampanem. Zapraszam, abyście dołączyli do mnie i wznieśli toast. Nic nie sprawia mi większej radości niż widok mojej rodziny, która stała się zjednoczona. Chciałabym podziękować wam wszystkim za bycie częścią tego spektakularnego wieczora. Zdrowie!”
Jej dzieci piją podany trunek, co sprawia, że tworzy się między nimi więź. W tym czasie Rebekah oraz Kol spiskują, by zabić Matta, jednak dziewczyna rezygnuje. Wówczas jej brat atakuje Donovana. Bójka, jaka się wywiązuje, wzbudza w Esther złość. Czarownica oznajmia Elijah, że jego rodzeństwo przyniosło całej rodzinie wstyd. Wampir przyrzeka jej, iż rozwiąże tę sprawę. Ona dziękuje mu i wyznaje, że chciałaby, by reszta była do niego podobna. Po jego wyjściu do matki dołącza Finn.
Esther łączy swe dzieci.
Esther pisze runami imiona dzieci na papierze. Syn zauważa jej zmianę i pyta czy ma wątpliwości, ale ona protestuje - oświadcza, że po prostu Elijah jest bardzo szlachetny. Po raz ostatni wyjaśnia Finnowi, iż zaklęcie złączy go z rodzeństwem, a on mówi, że jest gotów, by umrzeć. Kobieta wymawia słowa zaklęcia, podczas gdy rozlana na kartce krew wampira łączy ze sobą zapisane imiona. Esther oznajmia, iż czar się powiódł, a jej dzieci są jednością.
Spotkanie z paniami Bennett.
W All My Children, Esther rankiem odwiedza Bonnie i jej matkę. Przedstawia im się i wyjaśnia, że czerpie moc z całego rodowodu Bennetów - żywych i martwych czarownic. Prosi kobiety, by jeszcze tego samego wieczora podczas pełni księżyca pomogły jej odprawić rytuał i zabić wszystkie swoje dzieci raz na zawsze. Kiedy te przybywają do niej po południu, wita je. Chwali ich zasługi wobec Mikaela (Abby zamknęła go w krypcie) oraz Klausa (Bonnie walczyła przeciwko niemu) oraz oświadcza, iż potrzebuje, by pomogły jej połączyć się z większą ilością magii.
„Czerpię moc z całego rodu Bennettów, żyjących oraz zmarłych. Połączenie daje mi dostęp do wielkiej mocy, jednakże jest w pewnym sensie ciężkie do podtrzymania, dlatego potrzebuję was: matki i córki. Przedstawicielek swego rodu. Dzisiejszej nocy, moje siostry, przyniesiemy spokój duchom natury, którym służymy, i za to jestem wam wdzięczna.”
Finn przygotowuje wraz z matką miejsce, w którym ma zostać wykonany czar. Kobieta wyjaśnia towarzyszom, że pentagram symbolizuje połączenie z magią, sól z Ziemią, natomiast pięć pochodni nawiązuje do pięciorga jej dzieci. Tłumaczy, iż zamierza odebrać Pierwotnym wampiryzm, przemienić ich w ludzi, a następnie zabić Finna, który zgodził się na taki scenariusz. Wówczas wszyscy zginą wraz z nim. W pewnej chwili wampir pada na ziemię nieprzytomny, a Esther zauważa, że coś jest nie w porządku. Ponieważ Pierwotny budzi się, rytuał jest kontynuowany. Na miejscu zjawiają się Kol, Elijah i Klaus. Widząc ich, czarownica każe Bonnie i jej matce się schronić. Sama jest zabezpieczona przez krąg, do którego nie mogą wejść. Kol krytykuje postawę Finna, co skłania Esther do uznania, iż najstarszy syn zna wartości, jakich reszta nawet sobie nie wyobraża. Wyznaje też, że żałuje tylko jednego - iż nie zabiła ich przed tysiącem lat.
Esther i Finn.
Klaus: „Zakończ to teraz, matko, albo wyślę cię z powrotem do piekła.”
Esther: „Przez tysiąc lat byłam zmuszona was obserwować. Czułam ból każdej waszej ofiary. Cierpiałam, kiedy przelewaliście krew. Nawet ty, Elijah, ze swoją szlachetnością nie jesteś lepszy. Wy wszyscy jesteście klątwą tej ziemi, rozciągniętą na pokolenia. Jeżeli przybyliście tu, by błagać o życia, to z przykrością przyznaję, że zmarnowaliście czas.”
Nagle - w innym miejscu - Damon poi swoją krwią Abby i zabija ją, przez co Esther traci połączenie z rodem Bennettów i słabnie. Czując to, krzyczy i prosi duchy, by jej nie opuszczały, ale jest za późno. Finn używa swej szybkości, by ocalić siebie i matkę - zabiera ją, znikając z oczu braciom, kiedy krąg traci moc.
Rebekah atakuje matkę.
W Heart of Darkness, Esther zjawia się w posiadłości swych dzieci, gdzie zastaje ją Rebekah. Wampirzyca atakuje matkę, przyciskając ją do ściany i każe jej znaleźć jeden dobry powód, dla którego miałaby ujść z życiem. Czarownica wyznaje córce, że umiera, ponieważ czerpie moc z rodu Bennett, a śmierć Abby osłabiła połączenie. Rebekah rozwiewa jej złudzenia - stwierdza, iż nie ma zamiaru spędzić z nią ostatnich chwil, gdyż spiskowała przeciwko niej, będąc po drugiej stronie.
Rebekah: "Cóż, jeśli przyszłaś po to, by spędzić swe ostatnie chwile z kochającą córką, przygotuj się ma rozczarowanie. Powinnaś była spędzić mniej czasu, planując moją śmierć."
Esther: "To właśnie myślisz, że robiłam po drugiej stronie? Czuwałam nad tobą przez tysiąc lat radości i pękającego z rozpaczy serca.
Rozmowa z córką.
Podczas twoich kłótni z Klausem. Nocy, w które płakałaś aż zmorzył cię sen, wołając me imię. Nie było dnia, bym nie była obok ciebie."
Rebekah: "I mimo to próbowałaś mnie zabić."
Esther: "Ponieważ to nie powinno trwać tysiąc lat, Rebekah. Nikt nie powinien żyć tak długo."
— Heart of Darkness
Martwa Esther.
Smutna wampirzyca wyznaje matce, iż wcale nie czuła, że żyje. Ta przeprasza ją i chwyta ją za dłonie, po czym zaczyna się trząść, a następnie upada na ziemię. Kiedy do pokoju wchodzi Klaus, Rebekah mówi mu o śmierci matki. Później jednak okazuje się, iż kobieta wcale nie umarła, a wskoczyła do ciała swej córki. Udając ją, idzie z Alarikiem do jaskini, w której ukryty został ostatni kołek, mogący zabić Pierwotnych. Wyjawia mu swą tożsamość dopiero na miejscu. Zapewnia go także, że chce śmierci wszystkich swoich dzieci.
Pod postacią Rebekah.
Esther: „Było łatwo zmylić Niklausa, ale myślałam, że ty spośród wszystkich ludzi to zrozumiesz. W końcu mój syn używał przez pewien czas twojego ciała.”
Alaric: „Nie jesteś Rebekah.”
Esther: „Nie. Mam na imię Esther i mamy wiele wspólnego.”
W Do Not Go Gentle, Esther kontynuuje podszywanie się pod swą córkę i przychodzi do malującego obraz Klausa. Pokazuje mu zdobyty kołek, wyjaśniając, że Alaric przez długi czas nie chciał jej go oddać. Pyta czy chce go zniszczyć sam, a Pierwotny od razu wrzuca broń do kominka i każe jej zacząć się pakować, ponieważ wyjeżdżają. Dziewczyna przypomina mu o przyjęciu, które pomagała organizować - nie zgadza się na wyjazd jeszcze tego samego dnia. Prosi, by zrobił to dla niej, a hybryda ulega. Esther idzie do Alarica i chwali jego przebiegłość w kontaktach z Damonem.
We własnym ciele.
Alaric: „Cóż, Damon jest zbyt arogancki, by pomyśleć, że jego jedyny przyjaciel mógłby go zdradzić.”
Esther: „Tak samo jak Klaus, który ślepo zaakceptował zaproszenie od ukochanej siostry, nieświadomy, że podpisał na siebie wyrok śmierci.”
Kobieta zanurza srebrny sztylet w popiele z białego dębu, tłumacząc rozmówcy, iż oddała synowi zastępczy kołek - replikę tego prawdziwego. Każe mężczyźnie pomóc jej w powrocie do własnej postaci - Alaric wbija sztylet w ciało Rebekah, a ta upada. Po chwili Esther budzi się w trumnie leżącej tuż obok. Wspólnicy kierują się na cmentarz i docierają do grobowca Salvatorów.
Esther tworzy kołek.
Alaric: „Czemu tu przyszliśmy?”
Esther: „Dawno temu mój syn wyrwał mi serce z piersi dokładnie w tym miejscu. Brutalność mojej śmierci naznaczyła ziemię na wieczność.”
Esther przygotowuje się do czarowania. Nakazuje Alaricowi, by oddał swój pierścień, zapewniając go, iż zapewni mu bezpieczeństwo. Używa klejnotu do stworzenia niezniszczalnego kołka, mogącego zabić wszystkie jej dzieci. Udaje się w okolice szkoły, w której odbywa się bal. Otacza budynek kręgiem uniemożliwiającym istotom nadprzyrodzonym wyjście, a po chwili spotyka Elenę. Mówi jej, że jeśli chce ocalić Alarica, musi pójść razem z nią. Panna Gilbert poleca bratu, by powiedział o tym Salvatorom, a sama podąża za Pierwotną Czarownicą. Docierają do grobowca. Esther opowiada dziewczynie o potrzebie wykorzystania jej krwi do zawiązania zaklęcia. Zapowiada, iż chce odtworzyć Alarica - uczynić go Pierwotnym, który będzie polował na inne wampiry.
Elena: "Nie możesz stworzyć nowego Pierwotnego. Co jeśli okaże się być jeszcze większym potworem niż twoje dzieci?"
Esther: "Nie stanie się tak, ponieważ teraz, kiedy doświadczył najciemniejszych aspektów swej nienawiści do nich, zostanie czysty i bezkompromisowy. Ta awersja umocni się poprzez śmierć."
Elena: "Nie wiesz tego. Nie wiesz nic na jego temat."
Esther: "I tu właśnie się mylisz. Za każdym razem, kiedy umierał z pierścieniem na dłoni, spotykałam go po Drugiej Stronie podczas jego chwilowych podróży. Rozmawiałam z nim, pielęgnowałam go, wiedząc, że każda śmierć przybliża go do tego, kim jest naprawdę. Wampiry odebrały mu wszystko, a teraz on dostanie możliwość zemsty."
Kobieta zapala świece, przygotowując się do zaklęcia. Ponieważ Elena nie chce jej oddać krwi, używa czaru do otwarcia rany na ręce dziewczyny i napełnia sączącym się płynem kielich. Każe Alaricowi ją wypić, a mężczyzna robi to. Esther przebija go kołkiem, czym początkuje przemianę. Udaje jej się blokować zaklęcia lokalizacyjne, jakie w tym czasie robi Bonnie. Zapowiada Elenie, iż zanim Alaric dopełni przemianę, będzie taki jak dawniej, przez co będą mogli się pożegnać. Gwarantuje jej, że nawet po staniu się wampirem nigdy nie dorówna jej dzieciom w okrucieństwie, a kiedy wypełni swe zadanie, umrze. Przypomina jej o Jennie - zabitej przez Klausa i mówi, że kobieta została oczyszczona i trafiła w lepsze miejsce. Słysząc hałas na zewnątrz, Esther wychodzi i spotyka Matta oraz Jeremy'ego, którzy celują w nią z kuszy.
„Jakie to głupie z waszej strony, by ryzykować życie w obronie tych, którzy was zabiją. Ale jeśli to właśnie zdecydowaliście...”
Kobieta za pomocą magii sprawia, że chłopcy ustawiają celownik, kierując strzały w siebie. Nie zdążają jednak się zranić, ponieważ Alaric przeszywa Esther nożem od tyłu, zabijając czarownicę na dobre. Klaus zabiera ciało matki, umieszcza je w trumnie i krzyczy do niego, że zbuduje armię tak wielką, iż nikt nigdy go nie tknie. W zapale wyrzuca z siebie, że jej - Esther - nie uda się go zniszczyć.
W Après Moi, Le Déluge, ciało Esther zostaje poświęcone w rytuale, przez co kobieta staje się częścią sabatu zamieszkującego Francuską DzielnicęNowego Orleanu. Jej duch dołącza do przodków martwych członków stowarzyszenia, podczas gdy moc zostaje pobrana przez Sophie, by rytuał Zbiorów mógł zostać dokończony. Esther szybko przekonuje do siebie zmarłych i uzyskuje ich poparcie, stając się ich przywódczynią. Dzięki temu może manipulować czynami żywych poprzez przekazywanie im swoich rozkazów. Domaga się między innymi tego, by Genevieve zabiła jej nienarodzoną wnuczkę, a córkę Klausa, Hope.
Cassie i Finn powracają do żywych.
W From a Cradle to a Grave, okazuje się, iż Esther wydawała rozkazy czarownicom z sabatu i zmuszała je do przestrzegania ich, stosując tortury oraz groźby śmierci. Kiedy wojna o Nowy Orlean kończy się, wszystkie wiedźmy mogące poświęcić Hope umierają, a ona sama także jest uznana za zmarłą, Pierwotna Czarownica powraca na ziemię pod postacią dziewczyny ze Żniw, Cassie. Budzi się na cmentarzu, gdzie towarzyszy jej ulubiony potomek, Finn, który przejmuje ciało Vincenta. Stojąc nad własnym grobem, Esther składa czerwoną różę na nagrobku i uznaje, iż ma wiele do zrobienia.
Esther przez cztery miesiące pozostawała w ciele Cassie i tworzyła pierścienie księżycowe, którymi zjednywała sobie wilkołaków, dzięki czemu stworzyła z nimi sojusz. Utrzymywała także przymierze z rodziną Guerrera.
Na zebraniu.
W Rebirth, Esther pojawia się na spotkaniu w domu Franceski, która wypomina jej, iż według układu czarownice nie mogą wtrącać się, jeśli chodzi o sprawy zabijania wampirów przez wilkołaki. Wiedźma ze spokojem oznajmia, iż Davina nie należy do jej sabatu, jednak to nie satysfakcjonuje pani Correa, która domaga się, by przywódczyni zgromadzenia wprowadziła surowsze zasady. Na jej polecenie, Esther wychodzi i spotyka się z Finnem. Oznajmia mu, że jego bracia są świetnymi strategami, ponieważ doprowadzili Francescę do załamania nerwowego.
Esther i Finn.
Esther: „Mów co chcesz, ale są imponującymi strategami.”
Finn: „To dar, jaki odziedziczyli po tobie, droga matko.”
Esther: „Tak mi się wydaje, Finn. Francesca Correa stanie się własną ofiarą. Zobaczmy jak imponujący są twoi bracia, kiedy stają twarzą w twarz ze mną.”
Matka i syn spacerują razem chodnikiem, rozmawiając. Później czarownica przychodzi do Franceski na jej wezwanie i wykonuje zaklęcie, mające zlokalizować położenie kołka, który może zabić Pierwotnego. Odkrywa, iż jest on zablokowany innym czarem. Przysłuchuje się planowi wilkołaczycy, jednak sama nie odzywa się ani słowem. Wychodzi, zanim w domu Guerrerów dochodzi do ataku. Spotyka się z Finnem, by omówić aktualne wydarzenia. Mężczyzna skarży się, że nie jest przyzwyczajony do życia w słabym, człowieczym ciele. Ona wypomina mu, iż steruje ciałem nastolatki, co jest jeszcze gorsze. Do pokoju wchodzi Kaleb, który okazuje się być wskrzeszonym przez Esther synem, Kolem. Kobieta opowiada im o swych zamiarach.
Esther i synowie.
„Mamy wiele pracy przed sobą. Wasi bracia wyrządzili mi przysługę, zabijając Franceskę. Teraz przejmę kontrolę nad czarownicami i wilkołakami. Z wampirami na odwrocie możemy zacząć zapuszczać korzenie w naszym nowym domu. Finn, Kol, zabieramy się do pracy! Mamy do zaplanowania rodzinny zlot.”
W Alive and Kicking, Esther przechadza się cmentarzem wraz z Kolem i Finnem, którzy zdają jej report z tego, jak wykonywali jej polecenia. Kobieta dowiaduje się, że Davina chowa coś w swym pokoju na strychu kościoła, dlatego poleca chłopakowi zabrać ją na obiad i wybadać, czym jest ta broń. Gdy jej synowie zaczynają się kłócić, uspokaja ich, mówiąc, że nadciągają inne swary. Docierają do grobowca, gdzie spotykają stado wilków.
Esther i synowie.
Kol: „Spójrzcie na to stado darmozjadów”
Esther: „Nonsens! Oni są naszymi przyjaciółmi. Wilkami, potrzebującymi daru, jaki tylko ja mogę im zapewnić - pierścieni księżycowych.”
Na polecenie Esther inne czarownice wykuwają pierścienie. Kobieta zapowiada synom, że niebawem odwiedzi ich braci, by pouczyć ich na temat wampirzych dróg, jakimi podążają. Później, kiedy na cmentarzu zjawia się Niklaus, wiedźma spotyka go i wita, wyjawiając, iż go oczekiwała. Zaprasza hybrydę do grobowca. Tam składa mu kondolencje z powodu śmierci jego dziecka, po czym podaje herbatę rumiankową. Opowiada o wspaniałych właściwościach tego zioła. Nawiązuje do historii - czasach, gdy wilkołaki oraz czarownice żyły w zgodzie.
Esther: „
Spotkanie z Klausem.
Dawno temu czarownice i wilki żyły w pokoju. Wtedy nadciągnęły wampiry. Plaga ucieleśniła się, stając się klątwą dla ziemi. Nie macie człowieczeństwa i karacie tych, którzy je mają. Czarownice żyją w sabatach, wilkołaki mają watahy, dlatego też jesteśmy trwałym przypomnieniem wszystkiego, co odrzuciliście. Stworzenia takie jak wy będą zawsze nienawidzić żyjących, więc zawsze będziemy musieli się bronić. Te pierścienie wyrównają szanse na polu. Jeśli będziemy zjednoczeni, nic nie stanie przeciwko nam.”
Klaus: „[...] Będziesz musiała pozostać czujna wobec tych, którzy będą wyglądać okazji na zniszczenie ciebie, a nadejścia niektórych możesz nigdy się nie spodziewać.”
Esther: „Już rozpoczęłam podejmować środki bezpieczeństwa. W rzeczywistości, podejmuję je podczas rozmowy z tobą.”
Po tych słowach Klaus wyraźnie zaczyna robić się nerwowy, ale Esther kontynuuje rozmowę. Mikaelson nawiązuje do tego, iż jego matka zwykła parzyć mu rumianek, którego nienawidził. Obruszona czarownica pyta, czy wolałby miętę, a wtedy hybryda zaczyna opowiadać o swej rodzicielce.
Klaus: "
Esther mówi.
Wiesz, ona była szalona - moja matka. Naprawdę. Wierzyła, że byliśmy zarazą. "Klątwą dla ziemi, przeciągniętą przez kolejne pokolenia.", tak to ujęła. Ale to ona była prawdziwym potworem. Przemieniła swe dzieci, skradła nam naszą niewinność, czyniąc nas wampirami i skazała na wieczność spędzoną w towarzystwie żądzy krwi, a wtedy zachowała się, jakbyśmy to my byli winnymi."
Esther: "Brzmi okropnie. Przemawiasz do jakiegoś pytania, Niklausie?"
Klaus: "
Klaus wybucha.
Używasz mojego pełnego imienia, jakbyśmy byli sobie bliscy. Uważam to za zniewagę. Przed śmiercią pewna czarownica ujawniła, że twój sabat jest pod wpływem mojej matki. Czy teraz do ciebie przemawia?"
Esther: "Nie musi - wiem dokładnie, co by powiedziała. Kazałaby ci iść do swego pokoju za bycie tak ordynarnym."
Klaus traci kontrolę i uderza ręką o stół, po czym spogląda swej rozmówczyni głęboko w oczy. Wezwani hałasem, jaki spowodował, ochroniarze przywódczyni sabatu pojawiają się, ale ona oznajmia, iż jej gość właśnie wychodził. Zabrania mu zabijać członków stada, które planował zjednoczyć i zapowiada ponowne spotkanie w najbliższej przyszłości. Po pewnym czasie, kiedy Finn oraz Kol kłócą się o zajście w restauracji, Esther wchodzi do pokoju. Wyjaśnia, iż sama wydała niekorzystny dla młodszego syna rozkaz. Ponieważ chłopak nie może pogodzić się z raną na czole, próbuje znaleźć w tym plusy. W końcu sprawia mu ból za pomocą magii.
„Jesteś tu z mojej łaski i pozostaniesz na mojej łasce.”
Kiedy Kol przytakuje jej, ona przestaje zadawać mu cierpienie i głaszcze go po policzku. Każe synom powiedzieć, jaką bronią dysponuje Davina. Młodszy z nich jednak oszukuje ją, mówiąc, że nic nie widział, ponieważ stracił świadomość.
Przygotowanie śniadania.
W Every Mother's Son, Esther przygotowuje śniadanie, a następnie kaligrafuje na kartce zaproszenie. Kiedy wszystko jest już gotowe, w pewien sposób sprawia, iż zastawiony stół pojawia się w posiadłości swych dzieci. Oczekuje spotkania z nimi o godzinie 20 w ich domu. Później wraz z Finnem spaceruje cmentarną aleją. Dowiaduje się, że Kol poszukuje Daviny. Mówi synowi, że czarownica Lenore, którą przyprowadził, jest uparta. Poleca mu przygotować się do kolacji. Kiedy on mówi, że na razie wszystko załatwił tak, jak mu kazała, głaszcze go po policzku, mówiąc, iż nie spodziewała się niczego innego. Kobieta spóźnia się na wieczerzę. Wchodzi podczas kłótni Finna z Klausem i Elijah, przerywając ją. Zapewnia synów, że wszystko, co robi, robi po to, aby ich chronić.
Na kolacji.
Esther: „Gdybyście mogli zapomnieć o nienawiści, do której nawiązujecie i przypomnieć sobie te wszystkie razy, w których pomagałam wam i was leczyłam. Elijah, pamiętasz dzień, w którym Niklaus wyzwał ojca na pojedynek? Czy pozwoliłam twojemu bratu umrzeć w samotności? Co powiedziałam, gdy przyszedłeś do mnie i poprosiłeś mnie, bym mu pomogła?”
Elijah: „Że wolałabyś umrzeć niż widzieć cierpienie jakiegokolwiek ze swych dzieci.”
Wychodzi na jaw, iż podarowała Klausowi naszyjnik, kiedy był jeszcze dzieckiem i za jego pomocą osłabiła syna, który nie miał wystarczającej siły, by kogoś zabić, ale w zamian stał się obiektem drwin Mikaela. Próbuje przekonać hybrydę, iż robiła to z troski o niego, ale on uważa, że chciała zatuszować własną zdradę. Z hałasem uderza o stół, krzycząc do niej swe pretensje.
„Oszukałaś mnie, by ukryć własny występek z powodu strachu! Przez całe życie próbowałem się z odrzuceniem ze strony mężczyzny, którego uważałem za ojca! Zmieniłaś mnie w wymoczka, którego nienawidził. Spójrz na mnie! Wygłaszasz tyrady i bredzisz na temat potwora, jakim się stałem, ale ty, matko - ty jesteś twórcą wszystkiego, czym jestem.”
Esther traci zdolność oddychania, dławi się, a następnie mdleje. Elijah chwyta jej głowę, zanim uderza ona o stół. Duch czarownicy przechodzi do innej postaci - do ciała Lenore, która przebywa w swym sklepie z Hayley. Przez chwilę usiłuje zebrać siły, a na jej ręce pojawia się symbol za sprawą zaklęcia, jakie wcześniej zostało nałożone. Owe znamię daje pannie Marshall do zrozumienia, iż ma do czynienia z Esther. Wiedźma myje ręce z krwi węża i pozwala swej towarzyszce odebrać telefon oraz powiedzieć Elijah, gdzie jest. Wówczas niszczy komórkę dziewczyny za pomocą magii.
W ciele Lenore.
Oświadcza, iż chciała zwabić tu swych synów. Oficjalnie zapoznaje się z nią, zanim ci przybywają. Proponuje, że odda jej człowieczeństwo i odbierze wampiryzm. Nagle do sklepu przybywają Klaus oraz Elijah. Czarownica rozsypuje proszek, nie pozwalający synom podejść do niej za blisko i mówi, iż nie chce prowadzić walk. Pozwala Hayley odejść.
Esther: „Moją intencją nigdy nie było ranienie. Jedynie uzdrawianie, tak jak już uzdrowiłam waszych braci - Finna i Kola. Dla was odwrócę wszystko, co zostało wykonane przez podarowanie wam nowego życia. Bez wampirzego przekleństwa, jakie na was nałożyłam. Poproście Hayley, by powiedziała wam o mej uroczej propozycji.”
Klaus: „Jesteś głupia, jeśli uważasz, że przyjmiemy cokolwiek masz nam do zaoferowania.”
Esther: „Och, mylisz się, Niklausie! Nadejdzie czas, moi drodzy, że będziecie mnie o to błagać!”
Kobieta wysadza żarówkę, a po chwili kolejną. Zaczyna delikatnie machać ręką nad kociołkiem, przez co ziemia się trzęsie, a towary Lenore spadają ze sklepowych półek. Esther rozpościera ręce, a szyby w oknach rozbijają się na kawałki, wpadając do środka. Czarownica podnosi dłonie nad siebie, co sprawia, że zza niej wylatuje setka szpaków. Kiedy już jest po wszystkim, kobieta wraca do Lycée i rozmawia z Finnem. Oświadcza mu, że na razie jedynie przedstawiła synom swą propozycję, a na ultimatum przyjdzie czas.
„Raz po razie będę niszczyć wszystko, co jest bliskie ich sercom. Odebrałam już wilki Niklausowi, czyniąc je naszymi. Teraz czas, by skupić się na jego przybranym synu, Marcelu, i jego małemu gniazdku wampirów za rzeką.
Rozmowa z Finnem.
Po tym jak oczyściliśmy dzielnicę z przedstawicieli jego gatunku, może to czas, byśmy zwrócili uwagę na peryferie naszego pięknego domu. Zabierzemy ich dumę, ich radość, ich miłość. Zmieciemy to wszystko w proch. A kiedy będą już na samym dnie, w najgłębszym smutku, nie będą mieli innego wyjścia niż błagania mnie o uwolnienie od bólu. A ponieważ ich kocham, zrobię to.”
W Live and Let Die, Esther i Kol wymawiają słowa zaklęcia, mającego zlokalizować Davinę, która zniknęła po konfrontacji Mikaela z synami. Ponieważ czarownik nie skupia się na zadaniu, matka usiłuje zwrócić jego uwagę. Stwierdza, iż dziewczyna raczej nie chce się z nim zadawać, po czym używa swej krwi do samodzielnego wykonaniu zaklęcia. Mimo tej zmiany, nie udaje jej się znaleźć panny Claire. Uznaje, że ona blokuje jej czar. Do pokoju wchodzi Finn. Między nim a Kolem wywiązuje się kłótnia. Esther rozdziela ich. Przypomina, iż Davina ma w posiadaniu kołek, po czym każe młodszemu z synów ją odnaleźć i zdobyć broń. Później wiedźma pojawia się na parkingu, gdzie Finn niemal ginie w walce z Elijah. Przeszywa drugiego z nich kołkiem za pomocą telekinezy, po czym przekręca narzędzie w jego ciele, co doprowadza do unieszkodliwienia wampira. Esther zabiera syna na cmentarz, gdzie przykuwa go do ścian. Uśmiecha się, gdy Elijah otwiera oczy.
Esther i Elijah.
Elijah: „Czego chcesz?”
Esther: „Chcę tylko, abyśmy na nowo stali się rodziną, Elijah. Ale, przykro mi, żeby tak mogło się stać, musisz zostać oczyszczony.”
Kobieta odwraca się i wychodzi, pozostawiając związanego syna w samotności.
Esther: „Popełniłam błąd, ten sam błąd, który popełnisz, jeśli pozwolisz tej dziewczynie pomóc sobie.”
Klaus: „Na miłość boską! Mów otwarcie.”
Esther: „Światłość, którą widziałam w Freyi, kiedy była dzieckiem, znikła. Była moją córką przez 5 lat, Dahlia była jej mentorką przez 1000 lat. I tak jak jej mentorka, będzie oferowała ci rozwiązanie twoich problemów, ale za pewną cenę.”
Esther była wysoką i piękną kobietą po czterdziestce (45-48 lat). Miała długie blond włosy oraz brązowe oczy. Jak reszta rodziny ubierała się w arystokratyczny sposób.
Esther była oddaną i kochającą matką dla swoich dzieci przed ich przemianą w wampiry. Chciała jak najlepiej dla swoich dzieci, i obawiając się, że zginą z powodu wilkołaków użyła zaklęcia, które zamieniło ich w wampiry. Wyglądało na to, że Esther nie była dobrą matką dla Klausa, nie broniąc go, nigdy nie próbowała zatrzymać męża przed upokarzaniem syna, przeklinając jego wilkołaczą stronę. Jednak w głębi duszy, jest prawdopodobne, że bała się zakwestionować męża, gdy próbowała bronić Klausa. Była bardzo sprytna i gotowa zrobić coś złego, mimo obliczu konsekwencji. Była bardzo dobrym kłamcą i była daleko od wyrozumiałości, co ostatecznie zmusiło ją do zabicia własnych dzieci. Ona prawdopodobnie wiedziała, że zabijając wszystkie swoje dzieci, całe gatunki wampirów będą wymazane z planety, niezależnie od tego, czy którykolwiek z tych wampirów karmił się ludzką krwią. Próbowała również zabić Jeremiego i Matta, wiedząc że próbowali tylko ochronić Elenę. Była bezwzględna w swoich celach. Stworzyła wampiry które są uważane za wybryk natury, w związku z tym Esther nie powstrzyma się przed niczym, aby naprawić ten błąd. Pomimo jej czasami okrutnej natury, to wynika z dobrego serca. Wierzy, że wampiry są złe i pragnie żeby żaden człowiek nie cierpiał z rąk tych drapieżników.
Nieśmiertelność - wampiry nie mogą się zestarzeć. Po przemianie są odporne na wszystkie choroby, wirusy i zakażenia. Jedyną infekcją, która może zabić wampira jest ugryzienie wilkołaka.
Szybka regeneracja - złamania oraz rany na ciele wampira goją się bardzo szybko.
Szybkość - wampiry mogą przemieszać się z niezwykłą dla ludzkiego oka szybkością.
Siła - wampiry są znacznie silniejsze od ludzi, a ich siła rośnie z czasem. Nawet wampiry, które są w okresie przejściowym mogą wyrzucić dorosłego człowieka przez pokój z dużą prędkością i siłą.
Zmysły - mogą usłyszeć szeptane rozmowy, nawet w oddalonych budynkach, wyczuwają zapach krwi i rozkładających się ciał. Wampiry widzą w całkowitej ciemności.
Kontrola emocji - nadprzyrodzona zdolność do kontrolowania i manipulowania własnymi emocjami oraz innych.
Kontrola snów - mogą manipulować snami i podświadomością oraz obdarzać koszmarami lub świadomymi snami.
Perswazja - wampiry mogą sterować umysłami oraz zmieniać/usuwać wspomnienia.
Channeling
Esther używa zaklęcia iluzji.
- akt odwoływania się albo wzywania wyjątkowych form energii przez skupianie na zewnętrznych źródłach prądu.
Prekognicja - akt przepowiadania przyszłych wydarzeń opartych z percepcji pozazmysłowej.
Perswazja - czarownice mogą kontrolować oraz manipulować umysłami ludzi.
Zadawanie bólu - akt tworzenia i zadawania bólu ludziom, a zwłaszcza wampirom.
Kontrola nad żywiołami - akt kontrolowania i manewrowania elementami powietrza, ziemi, ognia, i wody.
Rzucanie zaklęć - akt zmieniania i/lub panowania nad sytuacją przez wykorzystanie czarów, przekleństwa, lub rytuału, itd.
Telekineza - akt kontrolowania i manewrowania ruchem przedmiotów przez umysłowy wpływ.
Nadzwyczajne dary - niektóre czarownice posiadają dar od natury, który jest wyłącznie ich cechą. Sophie Deveraux miała dar przepowiadania kiedy dziewczyna jest w ciąży.
Nieśmiertelność - duch jest nieśmiertelny, będzie istniał zawsze i nigdy nie umrze.
Opętanie - duch może manipulować sobą tak, by sprawiać wrażenie osoby żywej duszą, umysłem oraz ciałem.
Telekineza - duchy potrafią przenosić obiekty, a także ludzi.
Teleportacja - duchy, dzięki nadprzyrodzonym mocom, mogą przenosić się z jednego miejsca do drugiego.
Zdolności czarownic - jeżeli duch umiera jako czarownica, posiada umiejętności magiczne.
Dekapitacja - oderwanie lub obcięcie głowy wampira spowoduje natychmiastową śmierć.
Ogień lub światło słoneczne - wystawienie wampira do ognia lub na słońce spowoduje trwałą jego śmierć.
Werbena- po spożyciu werbeny przez wampira powoduje poważne osłabienie i gorączkę. Ponadto, jeżeli skóra wampira będzie narażona na kontakt z werbeną to zacznie się spalać.
Drewno - jeżeli wampir zostanie zraniony kawałkiem drewna, to spowoduje to osłabienie organizmu. Jeżeli drewniany kołek przebije serce wampira to spowoduje natychmiastową śmierć.
czarownice znają czary, które powodują eksplodowanie naczyń krwionośnych wampira. Freya Mikaelson jest w stanie zabić wampira za pomocą magii.
Zaproszenie - jeżeli wampir nie zostanie zaproszony do danego mieszkania, to nie może do niego wejść.
Złamanie karku - choć nie jest to śmiertelne, złamanie karku wampira uczyni go nieprzytomnym na kilka godzin.
Linia rodu wampira - wampiry, które zostały przemienione przez Pierwotnych mogą zginąć, jeśli dany Pierwotny zostanie zniszczony przez kołek z białego dębu.
Klątwa łowcy - jeżeli wampir zabije jednego z łowców, to zaczyna mieć uciążliwe halucynacje, aż do momentu, kiedy popełni samobójstwo. Można złamać klątwę.
Ostrze Papy Tunde - owe ostrze zostało przesiąknięte ogromem czarnej magii, dokładniej mówiąc magii ofiarnej, która wydobywa moc z ofiar. Jest ona śmiertelna dla wszystkich wampirów, sprawiając, iż umierają w męczarniach.
Wysuszenie ciała - czyli brak jakiejkolwiek krwi w organizmie wampira powoduje jego wysuszenie, zmumifikowanie i skostnienie. Wampir jest w stanie bezruchu, ale żyje. Jeżeli pożywi się krwią, wrócą mu siły witalne.
Lekarstwo - stworzone przez Qetsiyah było w stanie pozbawić wampira nieśmiertelności.
Niedowierzanie - akt zaprzeczania albo nie wierzenia w magiczny potencjał może spowodować nieumyślnie powstrzymywanie paranormalnej mocy czarownicy.
Strach - przygnębiające uczucie wzbudzone przez nieuchronne niebezpieczeństwo, zło, ból, itd., zagrożenie prawdziwe albo wyobrażony sobie; warunek albo uczucie obawiania się może spowodować chwilową utratę mocy czarownicy.
Śmiertelność - oparta z faktu, że czarownice są wciąż ludzkie, dzielą wiele z takich samych słabości jako nie-nadprzyrodzone istoty (np. wiek, ścięcie głowy, choroba, sercowe niepowodzenie, uduszenie, itd.)
Nadużywanie czarów - nadmierne wykorzystanie czarów może doprowadzić czarownicę do śmierci przez nadmierny wysiłek.
Izolacja - duch może komunikować się z ludźmi jedynie za pośrednictwem medium, bądź czarownicy. Jednakże, jeżeli taka osoba zechce odwołać ducha, będzie on musiał zniknąć na owe żądanie.
Magia - jak wszystkie żywe stworzenia, duchy są podatne na czary.
Mikael oraz Esther poznali się w Królestwie Norwegii przed 772 rokiem. Najprawdopodobniej ich związek nie spotkał się z radością rodziny kobiety, ponieważ jej wybranek był wikingiem, a ci nie byli szanowani przez czarownice. Esther poślubiła mężczyznę, lecz przez długi czas nie mogli doczekać się potomka. Poprosiła o pomoc swą siostrę, wiedźmę, a ona udzieliła jej wsparcia magią. Wówczas na świat przyszli Freya oraz Finn, którzy byli spoiwami miłości małżeństwa. Podczas wyprawy Mikaela, jego córeczka została odebrana przez żądającą zapłaty Dahlię. Mężczyzna nigdy się o tym nie dowiedział. Myśląc, że dziewczynka zmarła, wraz z żoną przeprowadził się do Nowego Świata, gdzie ich związek ulegał stopniowemu zniszczeniu.
Mikael próbuje uderzyć swoją żonę.
Esther zdradziła ukochanego, a po pewnym czasie na świat przyszedł Klaus. Mikael był na nowo szczęśliwy i para doczekała się jeszcze trójki dzieci. Kiedy zmarło najmłodsze z nich, małżeństwo postanowiło przemienić w wampiry całą rodzinę oprócz Esther. Niebawem na jaw wyszła zdrada kobiety. Jej mąż wpadł w szał, zabijając jej kochanka. Znienawidził żonę. Kiedy spotkał ją po tysiącu lat, chciał ją uderzyć. Ona również nie darzyła go już ciepłymi uczuciami, które wygasły wiele wieków wcześniej.
Ansel
„Nigdy nie widziałam takiego mężczyzny. Potężny, a jednak mądry i kochany przez swoich ludzi. A ponieważ Mikael wybrał pozostawienie mnie w samotności na rzecz swej żałoby, usuwając mnie ze swego życia... przyciągnął mnie inny.”
Ansel był kochankiem Esther, którego ona poznała już po przybyciu do Nowego Świata. Zauroczył ją swą osobowością, gdy odsunęła się od pogrążonego w żałobie Mikaela. Owocem ich romansu był Klaus. Czarownica nie pozwoliła wilkołakowi na kontakty z synem. Dopiero po przeszło dwudziestu latach mężczyźni spotkali się po raz pierwszy. Ansel zginął z rąk męża kobiety, gdy ten dowiedział się o jej zdradzie. Esther wskrzesiła ukochanego po tysiącu lat, chcąc, aby pomógł ich synowi odnaleźć właściwą drogę. Jej plan nie powiódł się - Klaus zabił ojca, a jego zwłoki zawiesił w pieczarze matki. Na widok ciała Ansela, czarownica pogrążyła się we łzach.
Finn Mikaelson
Finn: „Zrobiłem wszystko dokładnie tak, jak poleciłaś.”
Esther: „Nie spodziewałabym się po tobie niczego innego.”
Finn był ulubionym synem Esther oraz jej najstarszym potomkiem po odejściu Freyi. Kobieta nie rozpieszczała go, kiedy był jeszcze dzieckiem, przez co bywał zazdrosny o Niklausa, jednak kiedy powrócili do żywych po tysiącu lat, zawiązali trwały sojusz, dzięki któremu mieli zabić pozostałych Pierwotnych. Ich plan się nie powiódł, ponieważ mężczyzna został uśmiercony przez Matta Donovana, a Esther straciła życie, usiłując pokonać dzieci. Kiedy powróciła na ziemię jako Cassie, wskrzesiła także Finna, umieszczając jego ducha w ciele Vincenta. Wspólnie spiskowali, by przenieść pozostałych Pierwotnych do śmiertelnych postaci. Kiedy Esther została przemieniona w wampira i pożywiła się, Finn utracił do niej szacunek, nazywając ją hipokrytką. Zaczął pobierać z niej moc, aby samodzielnie walczyć z rodzeństwem.
Niklaus Mikaelson
„Kocham wszystkie moje dzieci, ale ty, Niklausie, jesteś najbardziej wyjątkowy.”
„Czuwałam nad tobą przez tysiąc lat radości i pękającego z rozpaczy serca. Podczas twoich kłótni z Klausem. Nocy, w które płakałaś aż zmorzył cię sen, wołając me imię. Nie było dnia, bym nie była obok ciebie.”
Rebekah również była szczególnym dzieckiem Esther - jej jedyną córką, którą miała okazję wychowywać. Czarownica troszczyła się o dziewczynkę i dbała o to, by wzrastała godnie. Po swym powrocie od razu przekonała ją do dobrych intencji, ale kiedy Rebekah dowiedziała się o spisku matki, straciła do niej zaufanie. Esther przyszła do córki, by się pożegnać przed nieuchronną śmiercią i przejęła jej ciało na pewien czas. Nadal usiłowała zabić Rebekah oraz jej braci. Później, kiedy odrodziła się w Nowym Orleanie, przez długi czas poszukiwała córki po całym świecie. Rozesłała za nią swe szpaki i odnalazła ją. W spisku z Klausem, panna Mikaelson spotkała matkę i udała, iż chce przyjąć jej propozycję wejścia do ciała śmiertelnika. Esther rozpoczęła zaklęcie, wypiwszy przedtem nieświadomie krew dziewczyny w winie. Później przeniosła ducha córki do innej postaci, a następnie została przemieniona w wampira.
Dahlia
„Jeżeli to zrobisz, jeżeli odbierzesz mi córkę, zaklinam się, powrócę do czarnej magii. Urosnę w siłę jako czarownica i sprawię, że mi zapłacisz!”
Dahlia była starszą siostrą Esther, która potępiała jej związek z Mikaelem oraz odstąpienie od magicznych praktyk. Kobieta poprosiła ją o pomoc, kiedy nie mogła zajść w ciążę mimo pragnienia posiadania dziecka. Dahlia zgodziła się i zatuszowała fakt, jak wielkiej zapłaty od niej wymaga. Esther doczekała się córki, Freyi. Po pięciu latach jej siostra zażądała oddania dziewczynki jako zadośćuczynienia za wykonany czar. Mimo niechęci, Esther była zmuszona się posłuchać. Zagroziła Dahlii, że zemści się na niej, lecz nigdy nie wprowadziła swych słów w życie. Lękała się jej ożywienia, dlatego usiłowała zabić swą wnuczkę, Hope, która miałaby stać się przyczyną powrotu siostry.
Freya Mikaelson
„Światło, które widziałam w Freyi, gdy była dzieckiem, zgasło. Podczas gdy ja wychowywałam ją przez pięć lat, Dahlia była jej mentorką przez tysiąc. I - jak swoje mentorka - zaoferuje ci rozwiązanie twego problemu, ale za pewną cenę.”
Pojawiła się w retrospekcji w odcinku Always and Forever, jednak została zagrana przez dublerkę, ponieważ Alice Evans była ciężarna. Nie wypowiedziała żadnej kwestii.
Jej księgi czarów są najstarszymi znanymi w świecie obu seriali.
Stworzyła zaklęcie rozdzielające od siebie dwie połączone przedtem osoby.
Przez ponad cztery miesiące była nieświadoma powrotu swego męża z zaświatów. Nie zdecydowała się go wskrzesić, mimo że sprowadziła na ziemię kochanka.
Jest uważana za mistrzynię sztuki opętania ciała.
Kol nazwał ją szaloną jak kapelusznik, co jest odwołaniem do książki "Alicja w Krainie Czarów".
Postać tam występująca, Szalony Kapelusznik, zwykł pić duże ilości herbaty, co Esther robiła w odcinku Red Door.
Wielu wierzyło, iż Klaus wyrwał Esther serce, co ona sama powiedziała Elenie, jednak okazało się, że ma to jedynie sens metaforyczny. W rzeczywistości syn udusił ją, a wyrwane serce jest symbolem bólu, jaki jej zadał.
Jest drugim rodzicem z The Originals przemienionym w wampira przez krew swego dziecka - Rebekah.
Pierwszym była Hayley przemieniona dzięki krwi Hope.
Nie żałowała tego, że oddała Freyę Dahlii. Nie chciała tego naprawić, będąc przekonana o złych konsekwencjach takiego postępku.
Utrzymywała, iż chciała odebrać dzieciom wampiryzm wyłącznie po to, by odzyskać ich miłość.
